การรักษาศีลในพระพุทธศาสนา : หน้า 188/221

...มื้ออารมณ์เดียว... วันหนึ่งพระมหาเปรียญ 9 ประโยค ไปหา ท่าน ตอนนี้ท่านอยู่บ้านหลังเล็กนั่งข้างวัดปากน้ำ พระมหาเปรียญมาถามภูมิธรรมของคุณยาย คุยไป คุยมาท่านก็นั่งฟังเฉย ๆ รับว่า “ค่ะ ๆ” แล้วท่านก็ ตอบได้หมด พระมหาเปรียญถามอะไรท่านก็ต้องตอบ ได้ ท่านบอกว่าขอถามบ้าง “ท่านมหา ท่านมหาก็จบ เปรียญธรรม 9 มานี้ รักษาศีลนะ ศีลมันเป็นอย่างไร” พระมหาอธิบายว่าศีลคืออย่างนี้ ๆ วาตามกฎูไป คุณยายบอก “ไม่ใช่ แค่นั้นไม่พอ อย่างนั้นรักษา ไม่ได้หรอก แค่รู้เรื่องศีลเท่านั้นเอง จะรักษาศีสต้อง เห็นศิล ไม่เห็นศีลแล้วจะไปรักษาได้อย่างไร” “แล้ว เห็นศิลได้ด้วยเหรอ ไม่ใช่ศีลอย่างที่บอกไว้ในหนังสือ หรอ” คุณยายก็เรียนท่านว่า “นั่นมันรู้เรื่องศีล แต่ศีล มันต้องเห็นได้สิ เมื่อไม่เห็นแล้วจะไปรักษาได้อย่างไร