ข้อความต้นฉบับในหน้า
พอให้ได้ยินว่า “ภูมิใจนะที่ได้เกิดมาเป็นลูกหลาน
หลวงปู่” และสังเกตได้ว่าแม้ดวงหน้าของเขาจะอิ่ม
ด้วยรอยยิ้ม แต่ดวงตาคู่นั้นส่องประกายของน้ำตา
ให้เห็นแวววับ และเชื่อว่าหลายๆ คนที่ร่วมเดิน
ตามหลวงปู่ในครั้งนี้ ก็คงรู้สึกไม่ต่างกันนัก ทั้งปีติ
และภาคภูมิใจที่เราได้มาพบสายบุญของพระเดช
พระคุณหลวงปู่ หากไม่ได้พบและได้ฟังคำสั่งสอน
ของท่าน ก็มองไม่ออกเลยว่าจะดำเนินชีวิตใน
วัฏสงสารที่แสนอันตรายนี้อย่างไรให้ปลอดภัย
จากอบายภูมิ และถึงแม้โดยส่วนใหญ่จะเกิดไม่ทัน
ในยุคสมัยเมื่อครั้งท่านยังมีชีวิตอยู่ แต่เราก็รู้สึกว่า
ท่านไม่ได้ไปไหน และไม่ได้อยู่ห่างไกลจาก
ศิษยานุศิษย์ท่านใดเลย ไม่ว่าจะอยู่วัยใด หรือมุม
ไหนของโลกก็ตาม ดังปรากฏเรื่องราวหลายเรื่องว่า
ในจังหวะที่ชีวิตท้อแท้สับสน หรือผจญกับอุปสรรค
นานัปการ หลวงปู่ก็จะปรากฏเป็นภาพในใจหรือ
ในความฝันให้เห็นเสมอ ราวกับจะบอกลูกศิษย์
หลานศิษย์ของท่านให้ทราบว่า ท่านไม่ได้อยู่ ณ ที่
ห่างไกล แต่อยู่ในกลางใจ ตามติดชิดใกล้ คอย
ปกป้องผองภัยให้ปวงศิษย์อยู่ตลอดเวลา เมื่อเดิน
ไปสักระยะ เม็ดน้ำจากฟ้าเริ่มพรมพร่างลงมา แต่
ก็เป็นเพียงละอองฝนที่ดับร้อนในแดดบ่ายเท่านั้น
ทั้งๆ ที่ท้องฟ้าบริเวณโดยรอบมืดครึ้มราวกับพร้อม
ที่จะทะลักเม็ดฝนจนเจิ่งนอง
เมื่อเดินเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกาย
เจดีย์ ครบ ๑ รอบ จากนั้นริ้วขบวนได้อัญเชิญ
รูปหล่อทองคำพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร)
เวียนประทักษิณรอบมหาวิหารพระมงคลเทพมุนี
(สด จนฺทสโร) ก่อนที่จะอัญเชิญเข้าสู่ภายในเพื่อ
ประดิษฐาน ณ ศูนย์กลาง และเมื่อประธานสงฆ์
คือพระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อ
ธัมมชโย) ได้ประกาศให้ตัวแทนสาธุชน กดปุ่ม
อัญเชิญรูปหล่อทองคำของพระเดชพระคุณหลวงปู่
เคลื่อนสู่รัตนบัลลังก์ เสียงสวดสรรเสริญคุณของ
พระเดชพระคุณพระมงคลเทพมุนี ก้องกังวานขึ้น
มาอีกครั้ง พร้อมกับความปลาบปลื้มใจอย่างไม่มี
ประมาณเอิบอาบซึมซาบไปทั้งใจ
ทันทีที่รูปหล่อทองคำหลวงปู่ ประดิษฐาน
บนรัตนบัลลังก์อย่างสมบูรณ์ ทุกคนต่างรู้สึกว่า
วันนี้เราได้มาทำหน้าที่ของตัวเอง ในการแสดง
ความกตัญญูกตเวทีต่อพระเดชพระคุณหลวงปู่
อย่างสมบูรณ์แล้ว และก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน
สาธุชนได้รับเหรียญปราบมาร ทองสำเร็จ เป็น
เหรียญของขวัญกันคนละ เหรียญ เพื่อเป็น
เครื่องตรึกระลึกนึกถึงบุญ และก่อเกิดเป็นแรง
บันดาลใจในการทำความเพียรที่จะประพฤติ
ปฏิบัติธรรม และสร้างบารมีตามติดพระเดช
พระคุณหลวงปู่ไปจนถึงที่สุดแห่งธรรม