Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ.2555ผลการปฏิบัติธรรม มัชฌิมธรรมทายาทหญิงเรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยากราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง1. หนูชื่อ ด.ญ. ภัทรกันย์ อุตสาห์ หรือ น้องปุ๊กกี้ อายุ15 ปี เรียนอยู่ชั้น ม.3 โรงเรียนวชิรวิทย์ จ.เชียงใหม่เจ้าน้องปุ๊กกี้ หรือ มธญ. ภัทรกันย์ อุตสาห์แม้หนูเพิ่งจะมาวัดพระธรรมกายเป็นครั้งแรก แต่หนูก็รัก ศรัทธา และรู้สึกประทับใจวัดพระธรรมกายมากๆค่ะ เพราะเข้าวัดปุ๊บก็เจอบิ๊กบุญใหญ่ๆปั๊บ ซึ่งหนูและเพื่อนๆ มธญ. มีส่วนร่วมในบุญทุกๆบุญเลย จะให้หนูเล่าถึงความปลื้มในบุญ, 10 หน้ากระดาษก็ไม่พอค่ะหลวงพ่อเจ้าคะ ในวันที่ฝากตัวเป็นศิษย์ เป็นวันแรกที่หนูได้สัมผัสกับประสบการณ์ภายในค่ะ เพราะหนูได้เป็นตัวแทนนำกล่าวคำฝากตัวเป็นศิษย์ ทำให้หนูรู้สึกอะเลิร์ท อิ่มบุญมากๆ พอประกอบพิธีเสร็จ พี่เลี้ยงก็ให้ไปนั่งสมาธิ(Meditation)เพื่อถ่ายรูปที่หลังโบสถ์ค่ะ แล้วในขณะที่กำลังนั่งนิ่งๆไปเรื่อยๆ หนูรู้สึกแปลกๆว่า ทำไมวันนี้ไม่ง่วง ไม่เมื่อย ไม่ฟุ้งหนูก็นั่งทำตาเบลอๆ ฟังเสียงนกร้องไปแบบเพลินๆ สักพักเสียงหลวงพ่อก็ดังขึ้นอย่างน่าแปลกใจ ว่า สัมมา อะระหัง ดังติดต่อกันไปเรื่อยๆ จนมีแสงสีขาวเกิดขึ้น สว่างมาก เหมือนฟ้าผ่าเลยค่ะ แล้วรู้สึกว่ามือและเท้าของหนูนั้นหายไป แต่หนูก็ต้องลืมตาเพราะมีคนมาสะกิดค่ะ หลังจากนั้นมา หนูก็ไม่เห็นอะไรอีกเลยแต่วันหนึ่งที่ V-Peace เขาใหญ่ เพียงแค่หลับตาเท่านั้น หนูก็รู้สึกวาบๆไปทั้งตัว หนูนั่งฟังเสียงของหลวงพ่อไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกเหมือนมือหายไป เท้าหายไป ตัวก็หายไปทั้งตัวเลยค่ะ แล้วหนูก็เห็นแสงสีขาวอยู่ด้านซ้าย เห็นแสงสีทองอยู่ด้านขวา เป็นวงเล็กๆฝ้าๆมัวๆ พอทำใจนิ่งๆ ก็เกิดภาพซ้อนกันเป็นจำนวนมาก เป็นวงสีขาวขยายใหญ่ขึ้น ครอบไปหมดจนหาจุดขอบวงไม่เจอเลยค่ะ แล้วหนูก็รู้สึกว่าใจหายวาบๆ จากนั้นหนูก็เห็นหน้าตักตัวเองซ้อนกัน และมีขนาดใหญ่ขึ้นตามจำนวนที่ซ้อนกันเลย หนูรู้สึกโล่ง โปร่ง สบาย แล้วหนูก็เห็นแสงสว่างออกมาจากท้อง เห็นเศียรองค์พระเป็นวนๆ เห็นไหล่กับหน้าตัก ใสมากเลยค่ะ หนูรู้สึกมีความสุขมาก อะเลิร์ทได้ทั้งวันเลยค่ะภาพวาดจากประสบการณ์ภายในของ มธญ. ภัทรกันย์ อุตสาห์มธญ. ภัทรกันย์ อุตสาห์ ในท่า Peace Positionหนูกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ได้จัดโครงการนี้ขึ้นมา ถ้าไม่มีโครงการนี้ หนูคงยังหลงอยู่ในทางโลกและโดนกิเลสครอบงำได้ หนูเอาบุญมาฝากหลวงพ่อทุกบุญนะคะ และขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง มีอายุยืนยาวเป็นอสงไขยปี อยู่สอนประชากรทั่วโลกให้ได้รู้และเข้าใจ ว่าเกิดมาทำไม และควรทำอย่างไรถึงจะสมกับคุณค่าที่ได้เกิดมา ซึ่งหนูก็จะนำหลักธรรมไปปฏิบัติอย่างต่อเนื่องค่ะ2. หนูชื่อ อินทิรา แก้วคำกอง หรือ น้องหมิว อายุ 16 ปี เรียนอยู่ ชั้น ม.5 โรงเรียนลือคำหาญวารินชำราบ จ.อุบลราชธานีค่ะน้องหมิว หรือ มธญ. อินทิรา แก้วคำกองหนูขอเรียกโครงการมัชฌิมธรรมทายาทหญิง รุ่นที่ 19 ว่าเป็นรุ่นสเปเชียลค่ะ เพราะว่าตั้งแต่มาเข้าอบรม หนูก็ได้เจอแต่เรื่องพิเศษ ได้รับแต่บุญพิเศษๆมากมายเลยค่ะ แล้วยังได้ทุ่มสุดใจ เทกระเป๋า ร่วมบุญหล่อหลวงปู่ทองคำแบบเต็มเหนี่ยวอีกด้วยค่ะ แล้วสิ่งที่พิเศษที่สุด ที่หนูอยากจะเล่า ก็คือการได้พบกับประสบการณ์พิเศษ จากการนั่งสมาธิค่ะช่วงแรกของการนั่งสมาธิ หนูนั่งไม่ค่อยได้เลยค่ะ เพราะนั่งแล้วรู้สึกเมื่อย รู้สึกง่วง และฟุ้งอยู่ตลอดเวลาแต่พอนั่งไปเรื่อยๆก็เริ่มนั่งได้นิ่งขึ้นแล้วพระอาจารย์ก็จะเปิดเสียงของหลวงพ่อให้ฟังทุกรอบเลยค่ะ พอหนูเริ่มทำตามที่หลวงพ่อบอก โดยเริ่มจากผ่อนคลายทุกส่วนของร่างกาย แล้วก็นึกถึงบุญ และสัมมา อะระหังไปเรื่อยๆ สักพักใจก็เริ่มหยุดนิ่ง จากนั้นก็มีแสงสว่างเข้ามาตรงกลาง แล้วก็มีดวงกลมๆใสๆเข้ามาด้วย หนูรู้สึกเหมือนตัวเองลอยขึ้นไปในอากาศ แล้วก็ขยายใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น หนูมีความสุขมาก แล้วก็ตื่นเต้นมากๆเลยค่ะภาพวาดจากประสบการณ์ภายในของมธญ. อินทิรา แก้วคำกองมธญ. อินทิรา แก้วคำกอง ในท่า Peace Positionหนูอยากขอบคุณพระอาจารย์และพี่เลี้ยง ที่ได้อบรมสั่งสอนพวกหนู ให้เป็นคนเก่ง เป็นคนดี หนูจะนำทุกประสบการณ์ที่ได้รับจากการอบรม ไปใช้พัฒนาตนเองให้ดีขึ้น และจะไปชวนเพื่อนๆน้องๆให้มาเข้าโครงการนี้ สุดท้ายนี้ หนูขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง มีอายุขัยยืนยาว อยู่เป็นผู้นำในการสร้างบารมีตลอดไป ลูกๆ มธญ. รักหลวงพ่อที่สุดในโลกเลยเจ้าค่ะ3. หนูชื่อ พรตะวัน คณะพันธ์ หรือ น้องหยก อายุ 16 ปี เรียนอยู่ชั้น ม.5 โรงเรียนนารีนุกูล จ.อุบลราชธานีค่ะน้องหยก หรือ มธญ. พรตะวัน คณะพันธ์ตอนแรกที่นั่งสมาธิ หนูรู้สึกเมื่อย ฟุ้ง หลับ แต่พอฝึกนั่งไปเรื่อยๆ ใจก็เริ่มนิ่ง วันหนึ่งหนูนั่งสมาธิไปตามปกติ พอหลับตาลง หนูก็คิดตามเสียงของหลวงพ่อ โดยรวมใจไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 และภาวนาสัมมา อะระหัง สักพักใจก็เริ่มรวม นิ่ง ตัวก็เบา สบาย หนูรู้สึกเหมือนตัวมันลอยขึ้นขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ และเริ่มมีความสุขออกมาจากภายในค่ะ หลวงพ่อเจ้าคะ สิ่งภายนอกที่หนูเคยคิดว่าสุข เทียบกับความสุขภายในแบบนี้ไม่ได้เลยค่ะ เพราะเป็นความสุขที่ทำให้ใจสบาย พออยู่กับความสบายไปสักพัก หนูก็เห็นแสงสว่างนวลๆไม่แสบตา แล้วก็เห็นดวงแก้วผุดออกมาจากศูนย์กลางกาย เป็นดวงใสๆ สว่างเหมือนน้ำเปล่า แล้วดวงแก้วก็ขยายใหญ่ขึ้น ใหญ่ประมาณเส้นผ่าศูนย์กลาง 10 เซนติเมตรค่ะภาพวาดจากประสบการณ์ภายในของมธญ. พรตะวัน คณะพันธ์มธญ. พรตะวัน คณะพันธ์ ในท่า Peace Positionหนูเอาบุญมาฝากหลวงพ่อ และนักเรียนอนุบาลฯทั่วโลกทุกบุญนะคะ หนูขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง อยู่กับทุกๆคนไปนานๆ ให้มากกว่าร้อยซาวปี๋ไปเลย หนูรักหลวงพ่อมากๆๆๆค่ะ
http://goo.gl/vUYWO
พิมพ์บทความนี้
