ข้อความต้นฉบับในหน้า
ญาติของเธอคนหนึ่งนะ เป็นคนใจบุญ เขาอยู่ทางภาคเหนือ
ให้ไปหาเขา เดี๋ยวเราจะบอกหัวหน้าเขตต่างๆ ให้เธอผ่าน
เข้าไปได้ เพราะปกติพวกสัมภเวสี เมื่ออยู่ในเขตไหน เขาก็
จะอยู่ในเขตนั้น ไปไหนไม่ได้ (ยกเว้นผู้ที่สั่งสมบุญมามาก
เมื่อครั้งยังเป็นมนุษย์จะไม่อยู่ในความควบคุมของเขตต่างๆ)
ให้เธอไปพบญาติของเธอคนนั้น พอไปถึงเธอก็จะเห็น เธอก็
จะจำได้ เขาเคยชวนเธอทำบุญแต่เธอไม่ทำ ไปหาเขาเถอะ
เธอก็นึกขึ้นได้ อ๋อ คุณช่อทิพย์คนนี้เอง ตอนเราเป็น
มนุษย์อยู่ ชวนเราไปทำบุญที่วัดพระธรรมกาย เราก็บอก
กับเขาว่าวัดนี้รวยแล้ว ไปทำบุญวัดจนๆ ดีกว่า แต่ก็ยังไม่
ได้ทำ เออ จริง ญาติคนนี้เขาใจบุญ อยู่จ.ลำปาง พอไปถึง
เห็นกายของญาติผู้ใจบุญน่ะ มีรัศมีออกจากตัวสว่างเรืองรอง
เธอเห็นแล้วก็พยายามจะสื่อสารให้รู้ เดินเข้าไปในบ้านทำ
เสียงก๊อกแก๊กๆ สุนัขที่อยู่ในละแวกบ้านก็จะเห่าหอนกัน
โหยหวนทุกคืน
ทีนี้คุณช่อทิพย์ก็มีความรู้สึกแปลกๆ คุยกับลูกว่า เอ๊ะ!
แม่รู้สึกมันแปลกๆ เหมือนมีอะไรอยู่ในบ้าน แต่ก็ไม่รู้ว่า
เป็นอะไร จึงไปนิมนต์พระมาเจริญพระพุทธมนต์ แล้วก็
ถวายสังฆทาน ซึ่งบทพระปริตรมีอานุภาพทุกบท โดย
เฉพาะบทกรณียเมตตาสูตร
คุณช่อทิพย์สร้างพระทำบุญให้ญาติผู้เสียชีวิต
พอพระสงฆ์ท่านเจริญพระพุทธมนต์ ปีศาจตนนี้ก็อยู่
ในบ้านไม่ได้ ต้องออกไปอยู่นอกบ้าน เพราะอานุภาพของ
พระพุทธมนต์ แม้จะรับบุญที่อุทิศให้ แต่ก็ไม่เข้าใจ
อนุโมทนาบุญก็ไม่เป็น เนื่องจากตอนเป็นมนุษย์ไม่เคยได้
อนุโมทนาบุญอะไรกับใครเขาเลย
จนกระทั่งภุมมเทวาหัวหน้าเขตที่นั่นบอกว่า อย่าไปอยู่
ในบ้านเขาเลย ให้ออกมาข้างนอก แล้วทำอย่างนี้สิ ถ้า
ญาติของเธอไปไหน ก็ติดตามไปด้วย ถ้าญาติเดินไปไหนก็
ให้เดินตาม ถ้าญาติขึ้นรถก็ให้ขึ้นรถตามไป
ฝ่ายคุณช่อทิพย์ก็รู้สึกว่า เอ๊ะ! ตอนอยู่ในบ้านไม่มีปัญหา
แต่พอออกนอกบ้านไปตรงไหนจะได้กลิ่นพิเศษอยู่เรื่อยๆ