การเจริญสมาธิและการละอาลัยเมื่อตาย : หน้า 27/34

ปฏิบัติธรรมเจริญสมาธิภาวนามาอย่างสม่ำเสมอ จึงรู้หลัก วิชชาว่าตายแล้วควรทำอย่างไร ต่อจากนั้นก็เริ่มนึกถึงบุญ นึกไปเรื่อยๆ ใจก็ค่อยๆ ปลื้ม ยิ่งนึกก็ยิ่งปลื้มว่าบุญนั้นเราก็ ทำ บุญนี้เราก็ทำ ทำทั้งตัวเองด้วยและเป็นผู้นำบุญชักชวน คนอื่นเขามาทำด้วย นึกไปก็ปลื้มไป กายมนุษย์ละเอียด ก็ มหากุศลใหญ่ พิธีทอดกฐินสามัคคี ประจําปี พ.ศ.๒๕๔๕ ค่อยๆ ใส สว่าง เรื่อง รองมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยังเป็นกายมนุษย์ ละเอียดอยู่ และยัง สว่างไม่เต็มที่ เพราะ ว่ามีความอาลัยในลูกๆ ลูกชาย ๑ คน ลูกหญิง ๒ คน ที่ยังอยู่ในวัยเด็ก กําลังกินกำลังเรียน ด้วยความอาลัย ถึง แม้จะนึกถึงบุญได้ก็ ยังห่วงลูกอยู่ คิดว่าจะอยู่กับลูกให้ครบ ๗ วัน กายมนุษย์ ละเอียดจึงยังสว่างไม่เต็มที่ จากประเด็นนี้จึงมีข้อควรศึกษาไว้ว่า เมื่ออยู่ในภาวะ เช่นนี้ ต้องอย่าอาลัย แม้ใจแทบขาด ถ้ามัวห่วงลูกห่วง ครอบครัวอยู่ อยากจะอยู่กับลูก ทั้งๆ ที่กำลังบุญมากพอที่ จะไปสวรรค์ เดี๋ยวบาปอกุศลจะได้ช่อง แล้วชิงให้ผลก่อน เนื่องจากจิตเริ่มมีอาการหมองแทรกเข้ามาทีละน้อยๆ เพราะฉะนั้นถึงตอนนั้นแล้วอย่าไปห่วงใคร พาตัวเองให้ รอดไปสู่เทวโลกก่อน แล้วต่อจากนั้นจะทำอย่างไรก็ว่ากัน อีกทีหนึ่ง เมื่อมีผู้รู้ไปเตือนสติว่าอย่าห่วงอาลัย จึงพยายามตัดใจ ไม่คิดถึงลูกกายมนุษย์ละเอียดก็เริ่มสว่างขึ้นเรื่อยๆ สว่างขึ้นๆ ใจไม่ผูกพันอะไรแล้ว กายมนุษย์ละเอียดก็เปลี่ยนมาเป็น กายทิพย์ สวมชุดสีฟ้าใสๆ สว่างเจิดจ้า พอเป็นกายทิพย์แล้ว ราชรถก็มาคอยรับไปสู่วิมานตามกำลังบุญของตนเป็นราชรถ ๒ ล้อ ที่ไม่มีม้าเทียม สีทองเหลืองอร่ามงดงามลอยอยู่ กลางอากาศ มีบริวารลงมารับส่วนหนึ่งเป็นเรือนร้อย ส่วน ใหญ่ยังรอคอยอยู่ที่วิมาน เมื่อกายทิพย์ของเทพธิดาศิวาพรก้าวขึ้นสู่ราชรถนั่ง ตรงมณฑปบุษบก มีบริวารห้อมล้อมพร้อมเพรียงแล้ว ราช รถก็ค่อยๆ ลอยขึ้นและพามาที่มหาธรรมกายเจดีย์ ซึ่งท่าน เคยทุ่มเทชีวิตจิตใจสร้างมาเมื่อสมัยยังมีชีวิตเป็นมนุษย์อยู่ ทั้งสร้างองค์พระประจำตัวประดิษฐานไว้หลายร้อยองค์ และเป็นผู้นำบุญชักชวนผู้อื่นมาร่วมสร้างด้วย ขณะที่เวียนประทักษิณไป นึกถึงบุญไป จากเครื่อง ทรงแต่เดิมสีฟ้าใสๆ ก็เปลี่ยนไปสวยงามยิ่งกว่าเดิม กายทิพย์