วันมาฆบูชาและความสำคัญของจาตุรงคสันนิบาต : หน้า 11/76

ย้อนไปในสมัยพุทธกาล พระจันทร์วันเพ็ญเสวยมาฆฤกษ์ ค่ำคืนที่อบอวลด้วยกลิ่นศีล กลิ่นธรรมของพระอรหันต์ขีณาสพ ๑,๒๕๐ รูป ผู้ทรงอภิญญา ที่มานั่งอยู่ต่อหน้าพระพักตร์ของ พระบรมศาสดา ณ วัดเวฬุวันมหาวิหาร ซึ่งต่างเดินทางมาประชุมกันโดยมิได้นัดหมายทางวาจา แต่รู้กันด้วยญาณทัสสนะอันบริสุทธิ์ เพื่อมาน้อมรับคำสอนอันประเสริฐให้เป็นแม่บทในการเผยแผ่ พระศาสนาและเป็นหลักในการสร้างสันติภาพโลกที่ยั่งยืน..... แม้กาลเวลาจะเคลื่อนคล้อยไปแล้วนานกว่า ๒,๕๕๐ ปี แสงสว่างจากประทีปแห่งธรรมของ พระบรมไตรโลกนาถยังคงส่องสว่างในดวงใจของ เหล่ามนุษยชาติเรื่อยมา วันมาฆบูชา หมายถึง การบูชาในวันเพ็ญ เดือนมาฆะ คือเดือน ๓ หรือเดือน ๔ ในปีที่มี อธิกมาส ซึ่งปีนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๐ นับตั้งแต่พระพุทธองค์ได้ตรัสรู้และ เริ่มออกสั่งสอนโปรดชาวโลก จนมีพระพุทธสาวก ผู้บรรลุธรรมและทำหน้าที่ช่วยกันสร้างสันติภาพโลก ยำธรรมเภรีไปยังดินแดนต่างๆ อย่างกว้างขวาง ครั้นถึงวันเพ็ญเดือน ๓ ก็ได้เกิดเป็นวันแห่งความ มหัศจรรย์ทางพระพุทธศาสนา เพราะปรากฏว่า พระพุทธสาวกจำนวน ๑,๒๕๐ รูป ต่างก็เดินทาง มาเฝ้าพระพุทธองค์โดยมิได้นัดหมาย วันนี้จึง ได้รับการเรียกว่า "วันจาตุรงคสันนิบาต” คือ วันประชุมใหญ่อันประกอบด้วยองค์ ๔ คือ