บทเรียนจากความวุ่นวาย : หน้า 54/76

๕๒ พวกกบฏได้วางระเบิดรอบบ้าน หวังทำลายบ้านให้แหลกเป็นจุณ เมื่อ กบฏจุดชนวนระเบิด ไฟก็ติดไล่ต่อๆ กันไป พอถึงลูกระเบิด ปรากฏว่า ไฟดับ... เป็นอย่างนี้ทั้ง ๓๒ ลูก ของใจเช่นนั้นบ้าง ไม่อยากมีชีวิตที่เกิดมามีครอบครัว ความเป็นวัยรุ่นทำให้เราหลงระเริง และเริ่มเกเร แก่ตัวก็นั่งเลี้ยงลูกเลี้ยงหลาน และสิ่งบันเทิง มีเหตุการณ์สะเทือนขวัญอยู่เหตุการณ์หนึ่งที่ เริงรมย์เกือบทุกชนิด ด้วยเหตุผลที่ว่า เราอุตส่าห์ ผมไม่เคยลืมเลย คือ ช่วงที่บ้านเมืองตกอยู่ในภาวะ หันหน้าเข้าไปหาเหล้า บุหรี่ อบายมุข ทำงานหนักหาเงินมา ก็น่าจะใช้เงินแสวงหาความสุข ผมก็ได้พบกับกัลยาณมิตรท่านหนึ่งมาชวนผมและ น้องชายสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ใน ระส่ำระสายช่วงนั้นคุณพ่อต้องไปรับราชการต่างเมือง จากสิ่งเหล่านี้ ขณะที่ชีวิตกำลังเบี่ยงเบนอยู่นั้น ทำให้คุณแม่ต้องอยู่กับลูกๆ เพียงลำพัง วันหนึ่ง พวกกบฏได้บุกเข้ามาทำลายบ้านคุณพ่อ ด้วยความ เข้าใจผิดว่า บ้านหลังใหญ่นี้เป็นคงเป็นที่พักรับรอง ครั้งนั้นผมและน้องชายตัดสินใจสร้างองค์พระทันที ของเจ้าชีวิต (กษัตริย์ของชาวลาว) หรือไม่ก็เป็น อย่างไม่รีรอ เพราะคิดว่าหากตายไป เราจะได้มี ของชีวิต ที่สำคัญจะได้เป็นสายใยให้พวกผมได้ไป เกิดในดินแดนที่มีพระพุทธศาสนาในภพชาติต่อไป ต่อมาไม่นานนักกัลยาณมิตรท่านเดิมก็มา ชวนผมไปบวชธรรมทายาท ณ วัดพระธรรมกาย ที่พักของบุคคลสำคัญ ขณะนั้นคุณแม่รีบพาลูกๆ องค์พระนี้เป็นที่พึ่งที่ระลึกยามลมหายใจสุดท้าย ไปหลบอยู่บนชั้นสองของบ้าน และซุ่มดูการกระทำ ของกลุ่มคนเหล่านั้น พวกกบฏได้วางระเบิดไว้รอบ บ้าน หวังจะทำลายบ้านหลังนี้ให้แหลกเป็นจุณ เมื่อ พวกกบฏจุดไฟชนวน ไฟก็ติดไล่ต่อ ๆ กันไป พอไป ถึงลูกระเบิด ปรากฏว่า ไฟกลับดับ เป็นอยู่อย่างนี้ แคลิฟอร์เนีย ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่รู้หรอกว่า บวชเป็น จนถึงลูกที่ ๓๒ ก็ไม่ยอมระเบิด พวกมันจึงตัดสิน อย่างไร ดีอย่างไร แต่ตัดสินใจไปบวชทั้งคู่ ท่ามกลาง ใจยิงกราดกระสุนเข้าไปในบ้านเสียงดังสนั่น สักพัก อุปสรรค คือ กำแพงความไม่เข้าใจของหมู่ญาติ ก็ได้ยินกลุ่มทหารเข้ามาช่วยได้ทันการณ์ ทำให้ ที่มาคอยขัดขวางอยู่เป็นระยะๆ แต่เพราะอาศัย ครอบครัวผมรอดพ้นจากภัยวิกฤตนั้นอย่างหวุดหวิด กัลยาณมิตรท่านนั้นคอยให้กำลังใจและแนะนำให้เรา จากเหตุการณ์ความไม่สงบของบ้านเมืองใน ได้อธิษฐานขอกับพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ ครั้งนั้นเอง ที่ทำให้ญาติพี่น้องผมต้องพลัดพราก และนึกถึงบุญจากการสร้างพระ จึงทำให้เราทั้งสอง กระจัดกระจาย และอพยพไปอยู่ตามที่ต่างๆ และ คนได้มาบวชอย่างเป็นอัศจรรย์ จากจุดนี้เองที่ เป็นเหตุให้ผมและน้องชายต้องย้ายถิ่นฐานมาอยู่ที่ ทำให้เราได้มารู้จักกับวัดพระธรรมกายและคุณครู ไม่ใหญ่ และที่สำคัญคำสอนของหลวงพ่อเกี่ยวกับ การใช้ชีวิตในต่างแดนนอกจากจะห่างไกล เรื่องกฎแห่งกรรมทำให้พวกผมตัดใจหักดิบจาก จากญาติพี่น้องแล้ว ยังห่างไกลจากพระพุทธศาสนา อบายมุขทั้งปวงมาจนถึงทุกวันนี้ ยิ่งได้ปฏิบัติธรรม อีกด้วย ชีวิตช่วงนั้นเราทั้งสองขาดที่พึ่งมาก บวกกับ ผมยิ่งซาบซึ้ง และขอติดตามหลวงพ่อไปจนถึง อเมริกา