การปล่อยสัตว์และอานิสงส์ : หน้า 41/75

กว่าที่เคยเป็นสัตว์เดรัจฉานเสียอีก ในเวลาเดียวกัน คนขายที่จับสัตว์เหล่านั้น เอามากักขัง เตรียมเอาไว้ให้เขาซื้อไปฆ่า ถ้าไม่มีใคร มาซื้อ ก็ฆ่าเอาไปต้ม ไปแกงกินเสียเอง หรือถ้ามี ใครซื้อขณะที่สัตว์นั้นยังมีชีวิตอยู่ ก็โก่งราคาเขาอีก ด้วย จึงเป็นเรื่องของสัตว์ที่อยู่ในร่างคนจะทรมาน สัตว์ด้วยกันเอง คุณโยมรู้จักสัตว์ในร่างคนไหม ก็เจ้าคนขาย เจ้าคนทุบหัวสัตว์พวกนั้นนั่นแหละ ตัวเป็นคนแต่ว่า ใจตกอยู่ในระดับเดียวกับสัตว์ พร้อมที่จะฆ่าสัตว์ ตัดชีวิตอยู่ตลอดเวลา เมื่อจิตตกไปอยู่ระดับเดียวกับสัตว์เดรัจฉาน อย่างนี้ แสดงว่าทั้งคนขาย คนทุบหัวปลา คนเชือด คอนก กำลังเตรียมตัวจะไปเป็นนก กำลังเตรียม ตัวจะไปเป็นปลา และเมื่อเจอกันเข้าเมื่อไร คงจะ จองล้างจองผลาญกันไม่รู้จักจบจักสิ้นทีเดียว นี่คือ สิ่งที่จะเกิดขึ้นในภพชาติต่อๆ ไป เพราะฉะนั้น เตือนใครได้ก็ช่วยเตือนเขาด้วย ว่าเอ็งเป็นประเภทสัตว์ในร่างคนแล้ว ถ้าขืนยังทำ อย่างนี้ต่อไปอีก เอ็งก็จะกลายเป็นสัตว์จริงๆ แล้ว ต้องไปจองเวรกับพวกสัตว์ทั้งหลายที่เอ็งเคยฆ่า มันเอาไว้ แต่ว่าถ้าไม่ใช่ญาติหรือไม่ใช่คนที่คุ้นกันจริงๆ ก็ยากที่จะไปเตือนเขาได้ เมื่อเตือนยากก็ต้องปล่อย เขาไปก่อน ส่วนตัวเราเองเป็นผู้ปล่อยสัตว์ เราก็ได้บุญ ที่ให้อายุมัน ซึ่งบุญนั้นจะส่งผลให้เรามีอายุยืนยาว และเนื่องจากสัตว์เหล่านั้น ไม่ว่าจะเป็นนก หรือ ว่าปลามันไม่ใช่ญาติของเรา แต่ว่าเรายังมีความ ปรารถนาดี อยากจะให้มันพ้นจากความตาย อยากจะให้มันพ้นจากการกักขัง ด้วยอำนาจแห่งความเมตตากรุณาที่เพาะ ขึ้นมาในใจของเรานี้จะทำให้ใจของเรามีแต่ความว่าง โปร่ง โล่ง เบา ยิ่งๆ ขึ้นไป เพราะฉะนั้น นอกจากมีอายุยืนยาวแล้ว บุญนี้ยังส่งผลให้ ไม่ว่าเราจะเวียนว่ายอยู่ใน วัฏสงสารอีกยาวนานเท่าไร ก็จะเป็นที่รักของทั้ง มนุษย์และเทวดา แม้เดินฝ่าเข้าไปในฝูงสัตว์ร้ายต่างๆ ไม่ว่า จะเป็นสัตว์มีเขี้ยว สัตว์มีงา สัตว์มีพิษทั้งหลาย พอมาเจอมนุษย์ที่มีจิตเมตตาอย่างเราเท่านั้น มัน จะพากันหลีกทางให้ ไม่มาข้องแวะกับเรา นี่เป็น บุญที่จะติดตัวเราไป มองเห็นอานิสงส์ หรือผลดีจากการปล่อยสัตว์ ปล่อยปลาอย่างนี้แล้ว เราก็ทำของเราไป อย่าไป ห่วงเลยว่า เดี๋ยวเขาจะไปจับปลา จับนก เอามาให้ เราปล่อยอีก แล้วเมื่อไรเขาถึงจะเลิกสักที นั่นเป็นเรื่องของเขา เป็นอาชีพของเขา บาปเป็นของเขา เตือนได้ก็เตือน เตือนไม่ได้ เราก็ เอาบุญจากการปล่อยนกปล่อยปลา ให้ชีวิต สัตว์เป็นทานของเราต่อไปก็แล้วกัน...