การสร้างบุญและอานิสงส์แห่งการทำดี : หน้า 54/75

สอบภายในพื้นที่ได้ บุญก็ยิ่งโตขึ้นอีกหลายเท่า เรา อยู่ระดับไหน? กำลังจะบอกนร.อนุบาลทุกท่านทั่วโลกว่า ถ้า ๒ เดือนที่ผ่านมา เรายังทำไม่เต็มที่ โอกาสนี้ วันที่ ๒๒ เมษาปีนี้ คาดว่าจะรวมพุทธบริษัท มาถึงแล้ว จะเอาความหล่อ ความสวยเท่าไร ขึ้นอยู่ ให้เป็นหนึ่ง โดยจะรวมสงฆ์กว่า ๒๐,๐๐๐ วัด กับตัวเราเอง บุญเลี้ยงพระ บุญสร้างพระธรรมกาย และหล่อพระธรรมกายประจำตัวประดิษฐานภายใน ประจำตัว อานิสงส์เป็นอจินไตย อย่างน้อยๆ บุญ มหาธรรมกายเจดีย์นับแสนองค์ เพื่อให้นร.อนุบาล สร้างองค์พระยังไปตัดรอนวิบากกรรมจากหนัก ได้สร้างบารมี ทำดวงบุญให้โต ให้สมกับที่เป็นปีกุน เป็นเบา ดังเรื่องราว Case Study ดังต่อไปนี้ บุญโต Case Study รอดจากระเบิดเพราะการบวช (วันที่ ๒๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๐) กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ ที่เคารพอย่างสูง ผมเป็นศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ สถาบันคนหล่อ เรียนจบสัตวแพทย์ที่นี่ครับ แต่ชีวิต พลิกผันจาก “สัตวแพทย์” มาเป็น “มนุษยแพทย์ เป็นแพทย์รักษาชีวิตมนุษย์ ปัจจุบันผมเป็นแพทย์ ประจำบ้าน กำลังศึกษาต่อแผนกศัลยกรรมตกแต่ง แต่ถึงแม้ว่าผมจะเรียนไม่เก่ง แต่ผลการรักษาของ ผมเป็นเยี่ยม ทำให้ผู้ป่วยมีอาการดีขึ้นอย่างรวดเร็ว ทีเด็ดของผมหรือครับ เพราะผมมีสูตรลับ ที่ได้ ความรู้จากคุณครูไม่ใหญ่ นั่นคือ “วัคซีนใจ” ที่แพทย์ หลายคนยังไม่รู้ความลับนี้ ครั้งหนึ่งผมมีผู้ป่วยเป็น “มะเร็งเนื้อเยื่อ” มีอาการเป็นรอยผื่นแดง มีเลือดซึมๆ บริเวณรอบๆ หนังศีรษะ และลามไปรอบดวงตา หากฉายแสงก็มีโอกาสเสี่ยงที่จะตาบอด นอกจาก รักษาตามวิชาแพทย์แล้ว ผมชวนผู้ป่วยคนนี้ทำบุญ ปล่อยปลา และให้ เอ็มพี ๓ ไปฝึกนั่งสมาธิ เอาบุญ ช่วยรักษาด้วย เดี๋ยวนี้หน้าตาสดใสมาก อาการดี ขึ้นอย่างรวดเร็ว ผมว่าผมเป็นแพทย์มือโปรฯ ก็ เพราะผมมีคุณครูไม่ใหญ่ใจดีพร่ำสอนทุกวัน และ ผมสัญญาว่าจะเป็นนักเรียนอนุบาลฝันในฝันฯ ตลอดไปครับ ผมขอนำเรื่องราวของตัวเองมาเป็น กรณีศึกษาให้กับลูกพระธัมฯ ทั่วโลกดังต่อไปนี้ คุณแม่เป็นคนไทยเชื้อสายจีน เมื่อก่อน ไม่ศรัทธาวัดเลยครับ จนกระทั่งเมื่อปี ๒๕๔๐ แม่ ถูกฟ้องล้มละลาย จะถูกยึดทรัพย์ ผมจึงชวนแม่ไป นั่งสมาธิที่สวนพนาวัฒน์ จ.เชียงใหม่ กลับมาแม่ สามารถรีไฟแนนซ์ได้และปลดหนี้สินได้อย่างอัศจรรย์ คุณแม่ก็เลยศรัทธาวัดตั้งแต่นั้นมาครับ คุณแม่เคยมี อาชีพขายเนื้อโคและเนื้อกระบือใหญ่ที่สุดในตลาด บางซื่อ กรุงเทพฯ เป็นเวลา ๓๐ ปี มาแล้วครับ ซึ่งขายได้สูงสุด ๓๐-๔๐ ตัวต่อวัน โดยแม่จะเป็น “ผู้พิพากษา” ชีวิตโคและกระบือด้วยการ "สั่งฆ่า มาขาย” เกือบทุกวันตลอด ๓๐ ปี ช่วงหลังๆ แม่เริ่ม ขายลดลงจนเหลือวันละ ๗-๘ ตัว ปัจจุบัน คุณแม่ เลิกเป็นผู้พิพากษาโคและกระบือแล้ว โดยรับ เครื่องในสัตว์จากโรงฆ่าสัตว์มาขายที่ตลาดบางซื่อ ลูกมักรบเร้าให้คุณแม่เลิกกิจการนี้บ่อยๆ เพราะ