ข้อความต้นฉบับในหน้า
๕๗
บทสัมภาษณ์เจ้าของ Case Study
กัลฯ เมตตา ปองทอง
คุณแม่เจ้าของเคส
เมื่อทราบวิบากกรรม
จากอาชีพสั่งฆ่าสัตว์ ก็ถึง
กับอึ้ง นิ่งเงียบ แล้วเปรยๆ
ว่า จะต้องเลิกอาชีพนี้แล้ว
แหละ
กัลฯ สมนึก เตียสุวรรณ
คุณป้าเจ้าของเคส
เมื่อได้ฟังบุพกรรม
ในครั้งอดีตก็เข้าใจ แล้ว
บอกว่าใช่เลย เพราะชาตินี้
คุณป้าก็สั่งคนฆ่าสัตว์ว่า
ให้เอาขาหลังของสัตว์
หนึ่งขาทุกวัน เพื่อเอามาทำเนื้อเค็ม และจะต้อง
เลิกอาชีพนี้ตามคำแนะนำของคุณครูไม่ใหญ่
นาย พ่วงพลับ
ลุงเขย-สามีป้าคนที่
เรื่องของลุงเขย
๒
ละโลกไปแล้วไปเป็น
โค กระบือ ให้เขาฆ่า ที่ไม่
ไปอบายลึกกว่านี้เป็น
เพราะเจ้าของเคสสร้างพระธรรมกายประจำตัวให้
ก่อนตาย บุญนี้ไปตัดรอนวิบากกรรมให้หนักเป็นเบา
ถ้าไปยมโลกก็ต้องทุกข์ทรมานไม่ว่างเว้น ยกเว้น
วันพระใหญ่ ถ้าไปมหานรกก็ทุกข์ทรมานไม่มีว่าง
เว้นเลย แต่นี่เป็นโค กระบือ ยังมีช่วงเว้นจากการถูกฆ่า
คือ ช่วงที่กำลังเจริญเติบโต ถ้าคุณลุงสร้างพระด้วย
มือตนเองวิบากกรรมคงเบสกว่านี้ หรืออาจจะส่งผล
ไปสุคติก่อน จะทำบุญอุทิศไปให้อีกเรื่อยๆ
นายแพทย์ อรรควรรษ ปองทอง แพทย์ประจำบ้านสาขาศัลยกรรมตกแต่ง
เจ้าของเคส
ประทับใจในทุกคำสั่งสอนของคุณครูไม่ใหญ่ เหมือนเปิดของที่คว่ำให้หงาย
หรือจุดประทีปในที่มืด หรือบอกหนทางแก่คนหลงทาง ขอฝากว่าบาปแม้เพียงนิด
(วจีกรรมดูถูกคนเรียนไม่เก่ง) ก็มีผลมาก อย่าได้คิดพูดทำในสิ่งที่เป็นบาปเลย
แต่วันใดบาปส่งผล ก็ขอให้สู้ด้วยบุญ โดยการทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา
นี่คือเรื่องราวความจริงของชีวิตผ่าน รร. อนุบาลฝันในฝันวิทยา คุณครูไม่ใหญ่บอกว่า
เราต้องสร้างภาพใหม่ลบภาพเก่า คือ สร้างบุญใหญ่ลบบาปเก่าทางเดียวเท่านั้น
จะหนีวิบากกรรมได้ สังฆทาน 50,000 กว่าวัด และการหล่อพระธรรมกายประจำตัว
นับแสนองค์ คือ บุญใหญ่ที่จะคำนวณปริมาณของบุญได้ยากว่าจะมีเท่าไร อย่าลืม
เมื่อเจอปัญหาอุปสรรค ใจสู้ ชูนิ้ว แล้วก็สู้โว้ย!
สร