การถวายวิหารแก่สงฆ์ : หน้า 17/76

“การถวายวิหารแก่สงฆ์ เพื่อปลีกวิเวก เพื่อความสุข เพื่อเพ่งฌาน และ เพื่อเจริญวิปัสสนา พระพุทธเจ้าทั้งหลายทรงสรรเสริญว่าเป็นทานอันเลิศ” (พุทธพจน์) การถวายวิหารเป็นสังฆาราม เป็นสิ่งที่มีมา ตั้งแต่สมัยพุทธกาล ซึ่งพระบรมศาสดาทรง มีพุทธานุญาต ตามคำกราบทูลขอของท่าน ราชคหเศรษฐี เนื่องจากทรงเล็งเห็นประโยชน์ว่า เป็นสิ่งที่จะช่วยอำนวยความสะดวกให้สงฆ์ได้บำเพ็ญ สมณธรรม ขจัดขัดเกลากิเลสอาสวะในใจให้หมด สิ้นไป ดังนั้น วิหารทาน จึงเป็นมหาทานที่มีอานิสงส์ อันยิ่งใหญ่ ส่งผลทำให้มีความสุขในทุกที่ ทุกสถาน และสมบูรณ์ด้วยมนุษย์สมบัติ ทิพยสมบัติ กระทั่ง นิพพานสมบัติ ดังเรื่องราวในอดีตชาติของพระอานนท์เถระ ยอดพุทธอุปัฏฐาก ที่ได้เคยสร้างมหาวิหารถวาย เป็นสังฆทานแด่คณะสงฆ์นับแสนรูป ทำให้ท่านได้ รับผลบุญอันยิ่งใหญ่ไม่มีประมาณ ส่งผลให้ความ ปรารถนาของท่านเต็มเปี่ยมในภพชาติสุดท้าย จนมาเป็นบุคคลผู้ใกล้ชิดกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มากที่สุด มีโอกาสได้ฟังธรรมและสอบถามธรรมะ ในสำนักของพระบรมศาสดา จนกระทั่งได้รับการ ยกย่องว่า เป็น “ยอดของภิกษุผู้เป็นพุทธอุปัฏฐาก” และเป็น “ยอดของภิกษุผู้เป็นพหูสูต” อีกด้วย ดังเรื่องราวในอดีตชาติดังต่อไปนี้ ในแสนกัปนับแต่ภัทรกัปนี้ พระบรมศาสดา ทรงพระนามว่า “ปทุมุตตระ” ได้อุบัติขึ้นแล้วในโลก ในอดีตชาติพระอานนท์เถระ ยอดพุทธอุปัฏฐาก ได้เคยสร้างมหาวิหารถวายเป็นสังฆทานแด่ คณะสงฆ์นับแสนรูป แต่เดิมพระองค์ทรงมีพระนามว่า “อุตตรกุมาร” เป็น พระราชโอรสของพระเจ้าอานันทะ แห่งนครหังสวดี ด้วยบุญบารมีที่ได้ทรงสั่งสมมาจนเต็มเปี่ยมแล้ว ทำให้ทุกครั้งที่ทรงยกพระบาทเพื่อจะเหยียบลงบน แผ่นดิน ดอกบัวหลวงดอกใหญ่ก็ชำแรกแผ่นดิน ขึ้นมา กลีบดอกบัว วัดได้ ๙๐ ศอก เกสร ๓๐ ศอก ฝัก ๑๒ ศอก มีละอองเกสรประมาณ ๙ หม้อ &