อกุศลกรรมบถทางมโนกรรม วารสารอยู่ในบุญ ประจำเดือน กรกฏาคม พ.ศ.2550 หน้า 38
หน้าที่ 38 / 76

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงอกุศลกรรมบถทางมโนกรรม เช่น การพูดคำหยาบ การพูดเพ้อเจ้อ การอยากได้ของผู้อื่น และการมีจิตคิดปองร้าย ซึ่งมีรายละเอียดในการกระทำ 4 ลักษณะของแต่ละประเภท เพื่อสร้างความเข้าใจในสิ่งไม่ดีทางจิตใจที่ส่งผลกระทบต่อสังคม การมีความเห็นผิดเกี่ยวกับกรรมที่ทำส่งผลต่อชีวิตหลังความตายก็ถูกนำเสนอในบทความนี้ด้วย. อ่านต่อที่ dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-การพูดคำหยาบ
-การพูดเพ้อเจ้อ
-อยากได้ของผู้อื่น
-การมีจิตคิดปองร้าย
-ความเห็นผิด

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๓๖ อกุศลกรรมบถทางมโนกรรม เช่น การมีความเห็นผิด 5. คำหยาบโลน คือ คำพูดที่สังคมรังเกียจ ๓. คำอาฆาต คือ คำพูดที่ทำให้ผู้ฟังหวาด กลัวจะถูกทำร้าย การพูดคำหยาบนี้ ครอบคลุมถึงการกระทำใน ๔ ลักษณะ คือ 0. ๒. ๓. C. พูดคำหยาบด้วยตนเอง ชักชวนผู้อื่นให้พูดคำหยาบ พอใจในการพูดคำหยาบ กล่าวสรรเสริญการพูดคำหยาบ การพูดเพ้อเจ้อ การพูดเพ้อเจ้อ หมายถึง การที่บุคคลใดพูด เหลวไหล พล่อยๆ พูดไม่ถูกกาล พูดไม่จริง พูดไม่ อิงอรรถ ไม่อิงธรรม ไม่อิงวินัย พูดไม่มีหลักฐาน อ้างอิง พูดเรื่อยเปื่อยไม่ยอมหยุด ไม่เป็นประโยชน์ ในเวลาอันไม่ควร การพูดเพ้อเจ้อนี้ ครอบคลุมถึงการกระทำ ใน ๔ ลักษณะ คือ 6). ๒. ๓. พูดเพ้อเจ้อด้วยตนเอง ชักชวนผู้อื่นให้พูดเพ้อเจ้อ พอใจในการพูดเพ้อเจ้อ กล่าวสรรเสริญการพูดเพ้อเจ้อ การอยากได้ของผู้อื่น การอยากได้ของผู้อื่น หมายถึง การที่บุคคล ใดเพ่งเล็งที่จะเอาทรัพย์สิ่งของของผู้อื่นในทางมิชอบ การอยากได้ของผู้อื่นนี้ ครอบคลุมถึงการ กระทำใน ๔ ลักษณะ คือ ๑. ๒. อยากได้ของของผู้อื่นด้วยตนเอง ชักชวนผู้อื่นในการอยากได้ของของผู้อื่น ๓. พอใจในการอยากได้ของของผู้อื่น . กล่าวสรรเสริญการอยากได้ของของผู้อื่น การมีจิตคิดปองร้าย การมีจิตคิดปองร้าย หมายถึง การที่บุคคลใด มีความชั่วร้ายในใจ คิดให้ผู้อื่นถูกฆ่า ถูกทำลาย ขาดสูญ พินาศ หรืออย่ามีชีวิตอยู่เลย การมีจิตคิดปองร้ายนี้ ครอบคลุมถึงการ กระทําใน ๔ ลักษณะ คือ ๑. มีจิตคิดปองร้ายด้วยตนเอง ๒. ชักชวนผู้อื่นให้คิดปองร้าย ๓. พอใจในการคิดปองร้าย C. กล่าวสรรเสริญผู้มีจิตคิดปองร้าย การมีความเห็นผิด เป็นผู้มีความเห็นผิด หมายถึง การที่บุคคลใด มีความเห็นวิปริตว่า ทานที่ให้แล้วไม่มีผล การ เซ่นสรวงไม่มีผล การบูชาไม่มีผล ผลของกรรมดี กรรมชั่วไม่มี โลกนี้โลกหน้าไม่มี มารดาบิดาไม่มีคุณ นรกสวรรค์ไม่มี พระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้ตรัสรู้ ได้เองโดยชอบไม่มี การเป็นผู้มีความเห็นผิดนี้ ครอบคลุมถึงการ กระทำใน ๔ ลักษณะ คือ Q. ๒. ๓. เป็นผู้มีความเห็นผิดด้วยตนเอง ชักชวนผู้อื่นให้เป็นผู้มีความเห็นผิดตาม พอใจในการเป็นผู้มีความเห็นผิด C. กล่าวสรรเสริญผู้มีความเห็นผิด อ่านต่อฉบับหน้า
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More