การพูดส่อเสียดและคำหยาบ : หน้า 37/76

การพูดส่อเสียด การพูดส่อเสียด หมายถึง การที่บุคคลใดนำ ความข้างนี้ไปบอกข้างโน้น เพื่อทำลายคนหมู่นี้ หรือหมู่โน้น หรือยุยงคนให้แตกความสามัคคี หรือ ส่งเสริมหมู่ชนที่แตกกันแล้วให้ชื่นชอบยินดี ให้ เพลิดเพลินในความแตกแยกกัน และรวมถึงการ กล่าวแต่คำที่ทำให้แตกแยกกัน การพูดส่อเสียดนี้ ครอบคลุมถึงการกระทำใน ๔ ลักษณะ คือ การพูดส่อเสียดด้วยตนเอง ๑. ๒. ชักชวนให้ผู้อื่นพูดส่อเสียด ๓. พอใจในการพูดส่อเสียด กล่าวสรรเสริญการพูดส่อเสียด การพูดคำหยาบ การพูดคำหยาบ หมายถึง การที่บุคคลใด กล่าววาจาที่หยาบคาย กล้าแข็ง ทำให้ผู้อื่นระคาย ใจ ข้องใจ เดือดร้อนใจ ทำให้ใกล้ต่อความโกรธ ไม่เป็นไปเพื่อสมาธิ การพูดคำหยาบมีหลายลักษณะ ดังนี้ คือ ต่ำลง ๑. คำด่า คือ คำที่ไม่สุภาพ ที่พูดกดให้ ๒. ประชด คือ คำที่พูดยกจนลอย ๓. กระทบ คือ คำพูดเปรียบเปรยให้เจ็บใจ ๔. แดกดัน คือ คำพูดกระแทกกระทั้น ๕. สบถ คือ คำพูดแช่งชักหักกระดูก อกุศลกรรมบถทางวจีกรรม เช่น การพูดเท็จ การพูดส่อเสียด การพูดคำหยาบ อกุศลกรรมบถ