ประสบการณ์นั่งสมาธิของจิตราภรณ์ ยามาชิตะ : หน้า 39/84

เริ่มจากประสบการณ์ครั้งนั้น หลังการนั่งสมาธิเป็นครั้งแรก ผ่านไป หลายโมงยาม พลันใจเธอก็หล่นวูบคล้ายตกจากที่สูง แล้วไปลอยคออยู่ กลางทะเลใหญ่ที่ดำมืด เหลือแต่หัวตัวไม่มี... แล้วบทบันทึกของเธอก็ได้เริ่มต้นขึ้น และ สมุดบันทึกเล่มเดียวกันนี้ เป็นสมุดบันทึกผลการ ปฏิบัติธรรมเล่มแรกของโลก ที่ได้รับคะแนน A++ และลายเซ็นการตรวจจากคุณครูไม่ใหญ่ หน้าแรกของสมุดระบุชื่อเจ้าของไว้อย่าง ชัดเจนว่า จิตราภรณ์ ยามาชิตะ จากประเทศญี่ปุ่น "ดิฉันตั้งคำถามให้กับตัวเองมาตลอดว่า ชีวิต เกิดมาเพื่ออะไร แต่ไม่มีใครให้คำตอบได้ จนเมื่อ ปี ๒๕๓๙ ได้พบหนังสือ “ตะวันธรรม” ที่ร้านอาหาร แห่งหนึ่ง ดิฉันจึงเปิดอ่าน พอได้ทราบข่าวบุญสร้าง องค์พระ จึงโทรไปที่ศูนย์ฯ ตัดสินใจสร้างองค์พระ ทันที เจ้าหน้าที่ได้ส่งเทปเกี่ยวกับการสร้างองค์พระ มาให้ เมื่อฟังจบก็อยากนั่งสมาธิ เป็นการนั่งสมาธิ ครั้งแรกทั้งๆ ที่ไม่รู้วิธีการวางใจเลย เวลาผ่านไป อย่างช้าๆ ปวดเมื่อยไปทุกส่วนของร่างกาย จนคิด จะเลิกนั่ง ขณะที่กำลังปวดจนปลงกับชีวิต ใจก็วูบ ไป เหมือนตกจากที่สูงไปลอยคออยู่กลางทะเลใหญ่ ที่ดำมืด เหลือแต่หัวตัวไม่มี กลัวมากค่ะ คิดแต่เพียง ว่า “เราตายแน่ เราตายไปแล้วแน่ๆ กระวีกระวาด ควานหาตัวเองด้วยความกลัวสุดขีด และช่วงนั้นเอง มีองค์พระองค์ใหญ่สีเทาๆ เคลื่อนเข้ามาหาอย่าง รวดเร็ว ยิ่งตกใจเพิ่มมากขึ้น จึงลืมตาขึ้นมา นี่คือ ประสบการณ์ครั้งแรกในชีวิต หลังจากนั้นก็นั่งสมาธิ A++ apsilné! 12 n. 2550. มาตลอด ประสบการณ์ภายใน ก็วนเวียนอยู่อย่างนี้ เรื่อยๆ คือ หล่นวูบเหลือแต่หัวตัวไม่มี เป็นซ้ำแล้ว ซ้ำอีก ด้วยนิสัยที่เป็นคนชอบเขียน ชอบจด จึงเขียน ผลการปฏิบัติธรรมไว้คอยสังเกตตัวเอง เพราะ สงสัยมากว่า ทำไมจึงเกิดประสบการณ์นี้ขึ้น จะเป็น อย่างนี้ไปอีกนานไหม ตอนแรกจดใส่กระดาษ จากนั้นก็ทำเป็นสมุดแล้วเพิ่มช่องทำทาน รักษาศีล ขึ้นมา เพื่อมาเทียบดูแต่ละวันว่าต่างกันอย่างไร ca vacy วันนี้ใช้วิธีไหน” สิ่งที่คุณจิตราภรณ์ทำ สอดคล้องกับหลัก คำสอนของพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญที่ว่า “ประกอบเหตุ สังเกตผล ทนเอาเถิด ประเสริฐนัก” เธอได้ปฏิบัติธรรมต่อเนื่องมากขึ้น พร้อมๆ กับจดบันทึกเอาไว้ เพื่อสังเกตผลที่เกิดขึ้น ไปด้วย แล้วการเปลี่ยนแปลงก็ปรากฏชัดเจนขึ้น จากที่หล่นวูบไปแล้วเหลือแต่หัว เปลี่ยนเป็นทั้งหัว และตัวหายไปในความสงบนิ่ง เกิดความเบาสบาย โล่ง ขยาย และมีแสงสว่างมาให้ดูเป็นบางคราว เธอสนุกกับการนั่งสมาธิมากขึ้น ไม่เคยขาดการ นั่งสมาธิแม้แต่วันเดียว และเพิ่มชั่วโมงหยุดนิ่งเป็น ๔-๕ ช.ม.ต่อวัน ทั้งเช้า สาย บ่าย เย็น ก่อนนอน ติดต่อกันทุกวันเป็นระยะเวลา ๔-๕ ปี และเมื่อปลายปี ๒๕๕๙ เมื่อชีวิตถูกรุมสะกรัม