พระคุณแม่: ความสำคัญของการเกิดและการเลี้ยงดู พระคุณแม่ เล่ม 2 หน้า 8
หน้าที่ 8 / 20

สรุปเนื้อหา

บทความนี้เน้นถึงคุณค่าของการมีแม่ที่เป็นผู้ให้กำเนิดและเลี้ยงดูเด็กในวันที่เกิด โดยอธิบายว่าตอนเกิดใหม่เด็กไม่มีแรงและความสามารถในการดูแลตัวเอง ต้องพึ่งพาแม่ แต่ด้วยความรักและความทนทานของแม่ เด็กจึงเติบโตขึ้นมาได้ การเติบโตนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับแม่ และเน้นถึงความสำคัญของการเลี้ยงดูลูกในแต่ละวัน.

หัวข้อประเด็น

- ความสำคัญของแม่
- ประสบการณ์การเกิด
- การเลี้ยงดูเด็ก
- ความรักของแม่

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เกิดแลวแมไมเลียงก็ไม่รอด แค่ได้แม่ที่เป็นคนอย่างเดียว ก็นับว่ามีบุญมากกว่าสัตว์ทั้งหลาย ในโลกอยู่แล้ว แต่พวกเรายังได้มากกว่านั้น คือ ได้ท่านเลี้ยงดูเรามาอย่างดี อีกด้วย เคยถามตัวเองบ้างไหมว่า วันที่เราคับขันที่สุดในชีวิตนะวันไหน บางคนบอกว่าวันที่เจ็บไข้ได้ป่วยปางตาย บางคนบอกว่าวันที่ล้มละลาย ไม่มีเงินทองติดตัวเลย บางคนบอกว่าวันที่คับขันที่สุดคือวันที่ศัตรูตาม ล่าเอาชีวิต จริงๆ แล้วไม่ใช่ วันที่คับขันที่สุดในชีวิตของคนคือ วันเกิด ทําไมจึงว่าคับขัน? ที่ว่า คับขันก็เพราะว่าวันนั้น ตอนที่ เราออกจากท้องแม่มาใหม่ ๆ นะ ถามว่ามีแรงไหม? ไม่มี! แรงจะ ลืมตายังไม่มีเลย ตัวแดงแจ๋ เจ็บ เนื้อเจ็บตัวแทบขาดใจ จะร้องไห้ ใครช่วยก็ไม่รู้จะร้องว่าอย่างไร บางคนไม่มีแรงจะร้องแท้ๆ เสีย ด้วยซ้ำ ได้แต่เอ๊าะๆ แอ๊ะ ๆ ไป อย่างนั้น ผ้าผ่อนที่จะเป็นสมบัติติดตัวมาสักชิ้นก็ไม่มี ล่อนจ้อนมาทุกคน นี่ถ้าแม่ไม่ส่งให้ละก็ไม่มีทางเลย วันนั้นอาหารก็ไม่มีเป็นของตนเอง ไม่ได้น้ำนมจากอกแม่ก็ตาย แล้ว ไม่ต้องมาก เพียงแค่แม่ไม่คิดว่าเป็นลูก ท่านว่าขับถ่ายออกมาเหมือน อุจจาระปัสสาวะ แล้วก็โยนเผละใส่กองขยะ ปานนี้พวกเราตายไปแล้ว ไม่ พระคุณแม่ 14 ได้มานั่งอยู่นี่หรอก เพราะตามธรรมดาคนเรานั้น ถ้ามีเหตุเภทภัยเกิดขึ้น เขาก็จะดิ้นรนใช้กำลังขุมใดขุมหนึ่งหรือทั้ง ๔ ชุมนี้เป็นเครื่องต่อสู้คือ ๑. กำลังกาย ๒. ถ้ากำลังกายไม่พอ ก็เอากำลังทรัพย์สินเงินทองไปสู้ ไปจ้าง นักเลง ไปจ้างคนอื่นมาช่วย ถ้ากำลังกายก็แล้ว กำลังเงินก็แล้ว ยังสู้ไม่ไหวอีก ก็ต้องใช้กำลัง ขุมที่ ๓ คือ กำลังญาติ กำลังพวกพ้องให้มาช่วยกันต่อสู้ แล้วก็ใช้กำลังขุมที่ ๔ คือกำลังสติปัญญาของตนวางแผนบงการ เอาชนะ หรือเอาชีวิตรอดให้ได้ ถามว่า เด็กเกิดใหม่มีขุม กำลังทั้ง ๔ อยู่บ้างไหม ไม่มีเลย มี อยู่อย่างเดียวคือประกาศิตจากแม่ การที่จะยื่นมือไปรับ ว่า นี่ลูกฉัน เท่านั้นเอง จึงมีมืออีก หลาย ๆ มือยื่นเข้ามาช่วยเหลือ แล้ว เด็กอายุวันเดียวเข้า เราก็ค่อยๆ โตวันโตคืนขึ้นมา แต่ กว่าจะโตขึ้นมาพอช่วยเหลือตัวเอง ได้นี่ แม่ก็เหนื่อยสายตัวแทบขาด ทีเดียว ถามตัวเองดูว่า การที่จะยื่น มือไปรับเด็กอายุวันเดียวเข้ามาเลี้ยง จนกระทั่งโตนี่ง่ายไหม ไม่ง่ายเลย มาเลี้ยงจนกระทั่งโต นี่ง่ายไหม....แต่แม่เรา ก็ทนเลี้ยงเรามาจน โตได้ น้ำใจของท่าน แต่แม่เราก็ทนเลี้ยงเรามาจนโตได้ เหลือหลายจริงๆ น้ำใจของท่านเหลือหลายจริงๆ 15 พระคุณแม่
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More