การดูแลผู้เฒ่าและความสำคัญของการให้ความเคารพ : หน้า 5/24

ก็ฝากพวกเราเอาไว้ ใครเลี้ยงดูผู้เฒ่าละก็จำไว้นะ ถึงผู้เฒ่าจะมี กำลังบุญพออยู่ได้นานอีกถึง ๑๐ ปี ๒๐ ปี ก็ตามแต่ ถ้าน้อยใจแล้วตาย ใจเสาะเลยแหละ มันแพ้กันอยู่ อย่าให้น้อยใจได้เชียวนะ แค่น้อยใจว่าลูก หลานไม่อยากให้อยู่ ก็อายุสั้นแล้ว หรือน้อยใจว่าลูกหลานไม่ให้ความ เคารพ เดี๋ยวก็ตาย อยู่ไม่ยืดหรอก เพราะฉะนั้น ดูแลผู้เฒ่า ห้ามเด็ดขาด อย่าทําให้ทานน้อยใจ ไปคราวนั้นดูแล้ว ถ้าอาตมาไปช้าสักวันหรือสองวันก็คงไม่กลับ เพราะคนเราลองว่า ข้าวไม่กิน น้ำไม่ดื่ม ยาขว้างทิ้ง ๕-๖ วันนี้ไม่ไหว แล้วไปอยู่ด้วยคราวนั้นประมาณอาทิตย์หนึ่งค่อยพื้น แล้วถึงได้รู้ว่า อ้อ... ไอ้อำนาจแห่งความน้อยใจของผู้เฒ่า นี่เอาเรื่องเชียว หาทางให้ท่านชื่นใจ ฟูใจ อีกเรื่องหนึ่ง เมื่อไม่ให้น้อยใจแล้ว ต้องหาทางให้ท่านชื่นใจ ฟูใจด้วย ทำได้เท่าไหร่ดีเท่านั้น แล้วอายุท่านจะยืน ก็มีตัวอย่าง เจ้าของทรัสต์แห่งหนึ่ง ไม่ต้องเอ่ยชื่อท่านละนะ ท่านก็ คนดังคนหนึ่งเหมือนกัน ท่านเป็นลูกคนที่ ๔ หรือที่ ๕ ของคุณพ่อคุณแม่ พ่อแม่ของท่าน ลูก ๆ ไม่ได้มาดู พูดง่ายๆ ก็มาจากจับกังเก่า แต่ว่าท่านตั้ง หรอก มีแต่คนใช้ ฐานะได้ จนกระทั่งเป็นเจ้าของทรัสต์ มาตั้ง ฐานะอยู่ในกรุงเทพฯ เมื่อเป็นอย่างนั้น ก็เลย ดู พว พวกนี้ให้คนใช้ ไม่ค่อยได้กลับไปเยี่ยมบ้านที่อยู่ต่างจังหวัด วันหนึ่ง กลับไปเยี่ยมบ้าน ไปเยี่ยมเตี้ย ไป พระคุณแม่ 46 เพียงเตยเลยงแม เยี่ยมแม่ ปรากฏว่าที่บ้านมีเกี่ยกับแม่ ๒ คนอยู่ด้วยกัน มีคนใช้คนหนึ่ง ลูกกี่คน ๆ เข้ากรุงเทพฯ หมด ไม่ก็ย้ายไปทำมาหากินที่อื่น ตกลงผู้เฒ่าอยู่กับ คนใช้ ลูก ๆ ไม่ได้มาดูหรอก มีแต่คนใช้ดู พวกนี้ให้คนใช้เลี้ยงเตี้ยเลี้ยงแม่ พอเจ้าของทรัสต์คนนี้กลับไปเยี่ยมบ้าน เห็นแม่กับเตียสองผู้เฒ่า นั่งตาลอย ๆ ใจลอยๆ โทรม ๆ ก็เลยถาม เพราะว่าเจ้าของทรัสต์ ส่งเงิน มาให้เกี่ยกับแม่ใช้อยู่เป็นประจำ แต่ว่าไม่ค่อยได้กลับมาเยี่ยมท่าน นึกว่า พี่ๆ เขาดู ปรากฏว่าพี่ ๆ น้อง ๆ ไม่มีใครได้ดูเลย ถามถึงพี่ๆ น้องๆ ว่ามา เยี่ยมแม่เยี่ยมเตียบ้างหรือเปล่า เตียบอกว่าไม่เคยเห็นมันตั้งครึ่งค่อนปีแล้ว ถามเกี่ยว่า “เขาติดธุระอะไรหรือ” เดี๋ย ตอบว่า “จะไปรู้มันเรอะ เดี๋ยแก่แล้ว แม่แก่แล้ว จะไปมีความหมายอะไร ก็ได้ข้อคิดว่า การ ที่ใครส่งเงินส่งของ เฮอะ มันยังอุตส่าห์เรียกเตี้ย เรียกแม่ ไปให้พ่อแม่ใช้อย่าง ก็ดีตายแล้ว จะไปเอาอะไรกับมัน” เดียว ไม่พอนะ ผู้เฒ่านอยใจ ก็ไตขอคิดว่า การทีใครส่งเงิน ส่งของไปให้พ่อแม่ใช้อย่างเดียวไม่พอ นะ ยังดีที่เจ้าของทรัสต์ท่านนี้เป็นคนใช้ได้ทีเดียว บอกว่าขืนปล่อยให้เป็น อย่างนี้ แม่กับเสี่ยคงจะอายุสั้น ท่านทำอย่างไร ท่านก็วางหมากใหม่ พอดี ถึงคราวจะเปิดเทอม ถึงคราวพี่ ๆ น้อง ๆ ขาดเงินขาดทอง ตามธรรมดา พี่ๆ น้อง ๆ เหล่านี้ ถ้าขาดเงินขาดทองก็มาหยิบมายืมจากท่านทั้งนั้น แล้ว ท่านก็หลงเข้าใจผิดว่า นี่เขาเป็นพี่เป็นน้อง เขาดูแลเตี้ย ดูแลแม่อย่างดี เพราะฉะนั้นจะเอาอะไรก็เอาไม่เคยหวงให้หมด ก็เพิ่งไปเห็นกับตาละว่า จริงๆ แล้วเขาไม่เคยไปดูเตี้ยดูแม่เลย ก็เลยวางแผน เวลาหลาน ๆ ก็ดี พี่ๆ น้อง ๆ ก็ดี ติดขัดเรื่องเงินมา ท่านไม่ให้บอกให้ไปขอเตีย ท่านไม่ให้เอง เพราะท่าน 47 พระคุณแม