ข้อความต้นฉบับในหน้า
ทาน – บุญ
ตัวรอดไปวันๆ จนไม่น่าเชื่อถือ เราต้องไม่เป็นคนอย่างนั้น ต้องเป็นคน
ตรงและจริงต่อหน้าที่ จริงต่อการงาน ตรงต่อเวลา จริงใจและซื่อสัตย์
ต่อบุคคลอื่น และจริงต่อหลักธรรม ตลอดจนคุณความดีต่างๆ ความ
ไม่เหลาะแหละ เหลวไหลจะช่วยลดความหวาดระแวงของผู้อื่นลงได้
ทำให้เราเป็นคนมีเครดิตดี มีความน่าเชื่อถือ เป็นผู้เดินอยู่บนหน
ทางแห่งเกียรติยศตลอดชีวิต
๒. ต้องหมั่นฝึกฝนตนเอง ด้านการงานอาชีพต้องฝึกฝีมือให้
พัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆ จากคนธรรมดาที่ช่วยตนเองได้ เลี้ยงตัวรอด เป็น
คนมีฝีมือเชี่ยวชาญ เฉลียวฉลาด ทันโลกทันคน รวมทั้งสามารถหยุด
ตนเองไม่ให้ถลำลงสู่ความชั่วได้ และเมื่อกิเลสกำเริบ ก็ให้สามารถ
ข่มใจตนเองได้ ไม่ทำอะไรที่ไม่สมควร นี้คือหนทางแห่งปัญญา
๓. มีความอดทน อดกลั้น ทั้งทางร่างกายและจิตใจ ไม่ว่า
ต้นเหตุจะมาจากเหตุภายนอกหรือเหตุภายใน กล่าวคือสามารถทนต่อ
ความลำบากตรากตรำจากสายลมและแสงแดด ทนร้อนทนหนาว ทน
ต่อความเหนื่อยเมื่อยล้า เจ็บปวด ทนต่อการกระทบกระทั่งเจ็บใจจาก
คนอื่นได้
แม้ที่สุดทนต่อความยั่วเย้ายวนอารมณ์จากกิเลสในใจเราได้
ใครที่ทนต่อสิ่งเหล่านี้ได้ ย่อมเป็นคนแข็งแกร่ง บุคลิกสง่างาม ทำ
การงานใหญ่ให้สำเร็จได้ นี้เป็นหนทางของการได้ทรัพย์
๔. สามารถสละอารมณ์บูดเน่า สละความตระหนี่ออกจาก
ใจได้ เป็นคนมีอารมณ์แจ่มใสเป็นปกติ มีความเอื้อเฟื้อต่อผู้อื่นเป็นนิจ
เป็นที่รักของมหาชน ผู้ที่ปฏิบัติตนได้อย่างนี้ จะทำให้มีผู้อื่นช่วยเหลือ
กิจการงาน และคอยป้องกันเหตุเภทภัยต่างๆ ให้ นี้เป็นหนทางการ
ได้มิตร
พระภาวนาวิริยคุณ 10 (เผด็จ ทั ต ต ชีโว)