ความเข้าใจเกี่ยวกับสมบัติหลังความตาย : หน้า 13/39

สูฉบับกันติิดติดใจคอีต่อไปว่า อยากันนั้นเลย เรือนและจะทาง เอาสมบัติท่อแม่ ปู่ ย่า ตา ยาย ทิ้งเอาไว้ให้เอาติดข้ามชาติในได้ คนส่วนมากคิดว่า ตายแล้วออมมิสามารถเอาสมบัติไปด้วยเลยไชมบดีท่อแม่ หามาให้ของอีอยู่ในแดน หรืออีพวกหนึ่งไม่ใช่อีอยู่แดนมาไช่ดูม่เทิ้ย แตวกัลบึง บามมิด ที่อยู่ในเมพลใจจะสมใจจะสมมากขึ้นไป คงคิดว่า อย่างยอ่อนอยากตายได้ด้วยว่า เรารวยที่สุดในโลก เอาแคนก็ยังดี เหนือแทบตายเพื่อให้ได้ดาว ๆ เดียวว่า เรามีมหาเศรษฐี ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก แล้วกับบามมิดกันไป สูฉบับกันติิดออมมิถอดงั้น เกากับครีองอึงนี้ว่า เราจะหยายอีเอาทรัพย์เหล่านี้ติดตัวมาตาในไม่ได้ดั่ง ไปแผงของเรา ปู่ยมดของเรา เอาสมบัตเหล่านี้ไปไม่ได้กองดังเอาไว้ในเราตะต้องเอาไปให้เป็นอย่างไรถึงเป็นกัน สูฉบับกันติิดออมมิถอดงั้น ไปยัง ประเด็นเดียวพวกเราพึงจะพอเร่งให้ ลาภีคุณกุในอีชาวนี้ เช็งนี้มันจะตอบบ่าม้บ้าน คืบเหม็น จะสมบัติหรือสมบัติซึ่งนี้ บรรดาผู้คนอยู่เสยงนี้แหละ ขณะจะพากล้ให้บ้านอยู่ ถามมิด อีอาเราจะไปให้บ้านเท่ารนออกไปในท้อง นี้นีคือละจะได้ตกไปในวันข้างหน้า ดวงนี้เหลืออยู่ในบ้านอกนั่นนะ ยอมกายเป็นก้าหมด คุณปล่ำ พวกเรานึ่งอยู่ในอีทุกท่านมีความแง่ ความเจ็บ ความตายเบลอคุณอยู่ก็นี้ใช่ไหม นี้เป็นอีทุกคน ใงพระจะกันเดนิพออยู่ หลวงพ่อเลือกกันอุ่นอยู่ เผานานาเย็นหน่อ้น ดีวางไม่ได้เท่านี้แหละ ความเจ็บกว้างเข้าเรามาหายกินนี้ ความเจ็บได้ง่ายบ่นั้น เข้าไหม อะไรบ่น่า ตายไหม ตาย หรือเหล่าไอ้ตายก็ไหน่ ตายไหม ตาย ถ้าหาใจแล้วไม่ขอปลอด ตายไหม ? ตาย ถ้าหาใจออกแล้ว เขาไม่ตาย ตายไหม ? ตาย ถ้าหาใจแล้วไม่ออก ตายไหม ? ตาย ก็พังไม่ใด้ใจ ตายไหม ? ตาย ตายเร็ว เข้าไปอีก เขาเป็นโงมาสุปญญาตัวเองตลอดเวลา ถ้าเจ้ากายของเจียมเนียนกับบ้านเรือน ความแก่ ความเจ็บ ความตายก็คือ ไฟไหม้ดีนี้ซึ่งกำลังจะมาอยู่  ท่านสมบัติคิดว่org้ำ ถ้าจะให้อดตาย สมบัติที่มีอยู่ ก่อนจะตายต้องมีคนคอก จะตายออกอย่างไร? ท่านสมบัติให้คนเที่ยวไปว่าประกาศไปทั่วพระนคร แล้วนำทัพพิเข้านั้นบริจาคเป็นทานแก่มหาชนหมด