บทชมเชย : หน้า 35/39

บทชมเชย โดย ขันธ์โก ภิญโญ ท่านมหาเทวะร่างก้ม ผิวกายละเอีดยดงดงามใสเจริญตา ผู้มีหน้ามากว้าง จมูกใหญ่ หากว่าได้สังเกตเห็นบ่อยๆ เด็กนอนคงของหน้าของท่านแล้ว ยอมไม่เชื่อเลยว่า ท่านจะมีอายุวงเข้ารัชซา ขนาดผ่านฝนมาถึง 70 ปี แล้วนั้นเป็นแน่ บุคลิกภาพอ่อนสงบ ดวงตาสีเหลือคล้ำแข็งกว้าง บ่งถึงความเป็นผู้มีความดีงาม ความเป็นผู้มีสภาพุณภาพแห่งดวงจิตสูง แต่วาในดวงตานั่นเองมีประกายแผ่วอยู่ด้วยความเมตตา ปราณี ซึ่งซ่อนอยู่ในส่วนลึกของดวงจิต ท่านนี้ยิ้มทั้งสองออกมารับไหว้ ซึ่งข้าพเจ้าอัตประโยชน์ให้ท่าน หลังจากที่ท่านเข้าเปล่งพระสัจจะอธิฐานแล้ว ท่านมหาเทวะที่ท่านเจ้าคือดังนี้ คือเจ้าพระคุณหลวงพ่อพระวชารากโกศลฯ พระอุปชาของข้าพเจ้านั้นเอง "มั่นนี้ เธอมีร่างทราน้อมน้อมน้ำกาฝากพลัดพราก ซึ่งเป็นธยส๊ะของพระราหูทีเยี่ยมยอมด้วย น้ำฝาด เป็นการถูกต้องตามพระพุทธญาณแล้ว มามอบให้แก่ในนามกลางสม ไม่อุทานว่าขอขอบรพอจบในพระพุทธศาสนาเนินนี้ เป็นความดีความชอบของเธอแล้ว" ท่านเจ้าพระคุณหลวงพ่อให้ท่านสั่งสอนเจ้านายข้าพเจ้า ของข้าพเจ้าราบ ด้วยสำเริง เรียบแจ่มใสวิ่งว่าวเป็นเจน ท่านถอดหายใจใดในถ่าน พร้อมกับช้อน สายตื่นเต็มตาไว้ว่า อา...ท่านที่รัก ประเทตกาลของท่านนี้เป็นดวงตาที่มีนำ้ตาอาาระไหลเนั้น ท่านหยุดจ้องดู ข้าพเจ้าดูสิ่งนั้น แล้วกล่าวต่อ "พวกขานาโกคะเลน จะชมคิวดงจะพ่อน่ำๆ (พระองค์คนมิวินิ สนิทโส)" ในนทรบูชาของสมเด็จพระบรมโพธิสาร คือ ความเชื่อ ความเมตตา ใจในแนว ในดวงในคุณพระรัตนตรัย มีพระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้าและพระสงฆ์เจ้าอื่นๆเชื่อกยอ เพราะพระองค์เจ้าของพระองค์และมากในสมเด็จพระบรมโพธิสาร นั้นเป็นความดีความชอบของเธอแล้ว" ท่านหยุดพูดลงาเอื้อมมือยื่นกระโหลกไปเล็กน้อยข้างบนมาบนววันลาย แล้วมองดวงหน้า ข้าพเจ้าคั้งครึ่งหนึ่ง ใช้ดวงตามองอัตมนของท่านสำรวจน่าเสมอและสนใจและตั้งใจพาเนส่งต่อไป แล้วจึงสนดต่อไปในเรื่องพระปัญญาคุณ พระปิฏฐิคือคุณและพระมหากรุณา คุณของสัมเด็จพระสัมพุทธเจ้า ได้เนียนแยกระให้ข้าพี่ยืนขณะท่านสนต่อไป ตาท่านเหลืออุ้มข้าพเจ้าอยู่อย่างยอดดูดุ ตัวท่านจะมิพบผู้ชมอย่างใดบ้างในกิจอาสนาสังหารสิ่งที่ามน่าค้นหาเข้าไปสู่