การปฏิบัติธรรมและการพัฒนาตนเอง : หน้า 33/39

2. มีมัติววินัยรักษายาว วาจา กิริยามารยาท และลักษณะบทบัญญัติ น้อยใหญ่ตามพระวินัย อย่าให้คนพอร่อง นี้จะเป็นศาสนาภิมติอตไป 3. ตัดความวิตกกังวลใจใด ๆ ทั้งสิ้นเกี่ยวกับครอบครัว พรรคพวก เพื่อนฝูงที่ทำงาน และสถานศึกษา หากไม่เกี่ยวข้องคาดหมายตาย แม้ถอนหายใจไม่ควรเขียนเป็กลใคร โทรศัพท์ ก็ไม่ควรโทร นี้จะเป็นเนวิมามบัตรมีตัวไป 4. ถึงเวลาเพื่อดื่มแห่งจิต หากรบกวนจิตธรรมนิยาข้อใดให้รีบได้เกลา ทราบความแล้ว ก็รีบันไปปฏิบัติ แล้วพยายามนั่งสมาธิภาวนาให้มาก ๆ นี้จะเป็นปัญญาบารมีตัวไป 5. นิสัยใด ๆ ที่นึกขึ้นใจอย่าไปดูด อย่าไปพูด อย่าไปคิด หากกฏตามนี้นั้นก็ถือเป็น ให้รับขวัญแก้ไขปรับปรุง เห็นความเมตตาต้องพระเภียง และพระอารามที่ดีมาก ๆ ก็อย่าปล่อยผ่าน ให้พูดอย่าหำทำตา แล้วจัดเก็บในเบื้องแรกก็ต้องตื่นมาทำใน มันจะคุ้นเคยไปเอง นี้จะเป็นวิริยาบารมีตัวไป 6. หากมีเรื่องอะไรต้องหมอใจ ไม่กลัวใครพยาบาทกันและก้มทั้งกายไม่กลัว ความเสียดกลายอย่างใด ๆ ในการบรรมตามารทำอย่างก็ต้องให้ดอกงาม สงบเสง่ี่ยบ อารมณ์ไดี ตั้งใจระบายความรับผิดไป นี้จะเป็นนิสัยบารมีตัวไป 7. ให้มีความจริงใจในการปฏิบัติธรรม เข้ามากด่านตัวเองได้ดี อย่าให้สงสัยต้อว่า กันมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อใจและหาเทาที่รับอมหมายจากหนูคะ เนาะเป็น สัจจะบารมีตัวไป 8. เวลาทุกคามตั้งใจบรรลุเป้าหมายของธรรมวินัย มีโอ่อ้บังวับ แสดงถึงความ เป็นผู้มีเมตตาบารมี สวดว่าใครจะไม่ดาร คำผดิบารกิระจอหวา กำหนดวินิชหาคาลเทค เท่าเทากันแต่จะอย่างดี เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นให้ใจศึกษาและปฏิบัติธรรม ต่อไป จนกระทั่งจิตใจจังปกครอง อย่าสึกษ่ออกจากการบรรลุจากอาวมกาย นี่จะเป็น อนุศาสนาอัตตตัญญาไป 9. ไม่ว่าจะคิด จะพูด จะทำ สิ่งใดตามเกี่ยวกับผู้อื่น ขาดให้พูด พอ ทำ ด้วยความ ปรารถนาดี มีเมตตา อย่าใส่ใจในทางแก้ไข ที่เคยโกธรเคือง ขันแก่เน้นอกกันมากน้อยเท่าใด ถึงให้แก้ไขกันเสียเถิด นี้จะเป็นเมตตาบารมีตัวไป