การรับเสด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า : หน้า 17/39

นั่นน่ะ มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นปีกแบร่บเกิดขึ้น แต่จตุสมณาญาสิทธิ์สมจริงสมใจของตัว เองไป อยู่วันหนึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปยังคนเมืองหนึ่ง ประชาชนเมืองนั้นดีใจที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเข้ามาจะเสด็จมาเยือนกากรณ์ทางรับไว้ดี ประชาชนชาวเมืองทั้งหลาย ต่างคนต่างข้างนั่งทำด้วยความยินดี หน้าอิ่มเอมเมฆใจ ใครจะคนดีใครจะตายญา ใครจะขาวหน้าเนื้อยิ่งพระอ้อมไป ไม่มีการเกี่ยวกัน ทุกคนช่วยกันเพราะอยากได้บุญจากพระองค์ท่าน ถนนสายยาวๆ ก็แบกกันขึ้นเป็นดอน คนละ 2-3 วาร ก็แล้วแต่ว่าใครจะเร่งแรงมากก็ทำงานกว้าง ช่วงยาวน้อย ใครมีแรงน้อย ก็ทำช่วงสั้นน้อย ทำช่วงสั้นนั้น ขณะนั้นเองจึงอ่านบูชาบุญตนล คุณสมานได้ยกย่องออกจากใจเหาะออกมาจากจึงเหาะออกมาดูแล้ว เมื่อเห็นประชาชนกำลังร้องยกนางกว่ายลุคก็กิริยากลอนไกลให้จิ๋งจะลงมาวิพากษ์บ้านชาวเมืองว่า กำลังจะไกล่ก็ไม่กล้าลง ย่อม! ไม่รู้จะพระพุทธเจ้าจะเสด็จมาเมื่อไหร่ พวกกำลังทางเตรียมรับเสด็จกันถึงไหม? คำ ตลอดชีวิตคุณสมานไม่ได้บอกแต่ค่ำว่า พระพุทธเจ้ามาเลย แต่พูดได้เขาเท่านั้นดีๆเขาก็เหมือนกับนำมาเชื่อ เหมือนอย่างได้ยินแล้วก็คิดคุ้นๆว่ากับเขา เคยตอบนางหลายพระองค์ดีนัก แต่ว่าพอคิดในตอนนี้ เมื่อใดสัมมาสัมพุทธเจ้ามาไม่ถึงสักที ก็ทำคำๆนี้ไม่ออก ครับ วันนี้ปกคุณเขาเข้าใจพระวาดด่านั้นว่าพระพุทธเจ้ามายังไงไม่ต้องอธิบาย สมานคามีความดีหมดเต็มใจแล้วแต่มีคำพยานคำบอกบอกตลอดเวลาทำบัทนี้ก็เพียงว่า มันจะด้ายอย่างนี้ในชีวิต แต่ว่าไม่แน่ใจว่าตอบเด่นไม่ได่ว่าจะอะไร พอได้ยินคำว่าพระพุทธเจ้าท่านก็รู้กันแล้ว? ใช่แล้ว นี่คือสิ่งที่ค้นหา สมานคร่งช้าขาชาวบ้านทำด้วย สาวบ้านเขาก็ให้ แต่เขาอย่างไร๋ไหน ให้ทดรงที่คู่ที่สุด เป็นหนองน้ำ เพราะว่านิ่งนี้ก็จะกันได้อย่างมีฤทธิ์มาก มัน...เอาปะอะไรที่ง่ายๆทำง่ายๆ สมานคร็รับบ้างกันที เช้าวันขึ้นชาวบ้านเขาทำสำเร็จเรียบร้อยกันหมด แต่เมื่อจากท่านได้กล่อม ทำไมกัน ถามว่าเก่งไม่ยอมเต็ม งมงไหมไม่ยอมไหม? เพราะฉนั้นนี่สิ่งถาม