การแพร่กระจายพระพุทธศาสนา : หน้า 53/100

นอกจากนี่ยังมีเจ้าลัทธิอื่น ๆ อีกมากมายแม้ไม่ชื่อเสียงเท่ากับครูยัง แต่อิทธิพลต่อคนในแนวแคว้นของตนไม่มาก ในแคว้นเดียวกันก็ชาวคณะเดียวกันกลุ่มหนึ่งคำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น คำพยายามว่า โลกจะมีพระสงฆสัมพูดเจ้าบ้างเกิดขึ้น ในพระรบแรกจากการตรัสรัชนาจำเป็น เพียง ๕ เดือนนั้น พระพุทธศาสนาเพิ่มพระอรหันต์ภาคจำนวน ๖๐ รูป เท่านั้น ได้แก่ พระปัญจวัคคีย์ ๕ รูป พระอุบาสก ๑ รูป และพระสกทาคามี ๑๕ รูป ในแคว้นที่โลกลานเพิ่มพระอรหันต์เพียง ๑๑ รูป (นับรวมพระพุทธองค์ด้วย) แต่ท่านนำไปเปรียบกับประชากรโลกหลายพันล้านคนในโลกนั้นแล้ว ก็มีบ้างผู้ที่หลุดพิจารณาในวิญญาณสารไปได้จำนวน น้อยเหลือเกิน แต่หลังจากที่พระองค์ตรวจจุดความเป็นไปได้ในการประกาศพระศาสนาด้วย ญาณทัศนะแล้ว ก็ทราบว่า ผู้ที่มีก็เสงบาบางพอจะบรรลุธรรมตามพระองค์นั้นยังมีอยู่ จึงมีสั่งให้พระอรหันต์สาวกทั้ง ๖๐ รูป เดินทางเผยแผ่พระศาสนาให้ทั่วทุกขั่วเมืองในทั่วแคว้น โดยรับสั่งว่า "ภิกษาทั้งหลาย เราพ้นแล้วจากบ่วงทั้งปวง ทั้งนี้เป็นของทิพย์ ทั้งนี้เป็นของมนุษย์ แมพวกเธอจนถึงบ่วงทั้งปวง ทั้งนี้เป็นของทิพย์ ทั้งนี้เป็นของมนุษย์ พวกเธอจงเที่ยวจากรีอิจเพื่อประโยชน์และความสุขแก่หนุ่มสาว เพื่ออนาคตรุคันโลกเพื่อประโยชน์แก่ลูกและความสุขแก่เทวดาและมนุษย์ พวกเธอจะได้ไปรวมทางเดียวกันของรูป จงแสดงธรรมงามในเบื้องต้น งานในทามกลาง งานในที่สุด จงประกาศพรหมจรรย์พร้อมทั้งอธิฐานครบบริสุทธิ์สัตย์ทั้งหลายจำพวกที่มีคุณค่าสิ้นกลิ่นอาย เพราะไม่ได้ฟังธรรมย่อมเสียวเล่ม