คุณสมบัติของพระอรหันต์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 59/100

ทัีงนี้ปรึกษาได้ถาม มีความมุ่งมั่น จงครั้งใดก็รำคาญเย็น หายอิดออดคล่องใจ เหมือน ได้เห็นพระฉันวันเพ็ญที่มีความสงบใสซึมเย็นใจ 2. เป็นที่เคารพ (ครู) คือเป็นผู้มีสัมผัสที่ดีงามตั้งกาย จากใจ รู้สึกอบอุ่น ปลอดภัยในความอยู่ใกล้ และรู้ว่ามีสิ่งผิดในคราวที่มักอันตรายต่อชีวิต 3. เป็นผู้ควรสรรเสริญ (ถวายนโย) คือเป็นผู้รำงามมุฎิภูมิธรรม เป็นพูดสุด มีปัญญา กว้างขวางกว้างลึกถึงทั้งทางโลกและทางธรรม เป็นผู้แจ้งหนทางทำจัดทุกข์ กังวลโลส และ การบรรลุผลลิพพาน 4. เป็นผู้ฉลาดพูด (ฉวดตา) คือเป็นผู้ฉลาดในการแนะแนวสั่งสอน ฉลาดในการให้ กําลังใจ ฉลาดในการเตือนสติ ฉลาดในการชำชวนเน้นนำให้เข้าใจผิดพลาดต่างๆ ที่เกิดขึ้นในอนาคต ฉลาด ในการชักชวนเน้นนำให้เข้าใจผิดพลาดต่างๆ ที่เกิดขึ้นแล้ว เพื่อปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้น และฉลาดในการประคับประคองหมู่คณะให้ทำความดีไปได้ตลอดรอดฝั่งจนกระทั้งสู้กษ- หมดกิเลส 5. เป็นผู้อดทนต่อถ้อยคำ (วจนภูมิ) คือเป็นผู้ที่อดทนต่อถ้อยคำซักถามทุกประเภท ด้วยความสงบนี้ ย่อกเย็น ไม่โกรธเคือง ไม่ว่าคำถามนั้นจะเป็นคำถามที่มาจาก เจตนาดีหรือเจตนาร้าย ก็สามารถรับฟังและให้ความกระจ่างด้วยเหตุผลอย่างครบถ้วน ขัดเจน และลึกซึ้ง สามารถนำไปแก้ปัญหาต่างๆ ได้จริง 6. พูดถ้อยคำสักสิ่ง (คมวิริยะ ก๙ กตฺตา) คือเป็นผู้สามารถอธิบายวิธีปฏิบัติ อยู่วรั้งมั่น_EQ ทั้งในระดับเกียรธรรมและระดับโลกธรรมได้อย่างละเอียดลึกซึ้ง จากง่ายไปยาก ทำให้ผู้ฟังธรรมเกิดความเข้าใจและปฏิบัติตามได้อย่างถูกต้องทั้งใน ด้านปริยัต ปฏิปท จนกระทั่งบรรลุอรหันต์ 4 ภายในดน และสามารถถ่ายทอดถึงวิธีลา นั้น ปราบกิเลสในใจตนให้หมดสิ้นจน ฉันจะทั้งบรรลุธรรม 4 คือ มรรค 4 ผล 4 นิพพาน 1 อย่างถาวร หมดกิเลสเป็นพระอรหันต์ เช่นเดียวกับที่ท่านได้บรรลุมธรรมตาม คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า 7. ไม่ชักนำในทางที่ไม่ดี (โน จูจุนา นิโยย) คืเป็นผู้ไม่ชักชวนชาวโลกให้ ดำเนินชีวิตด้วยความประมาณ แต่ชวนชาวโลกให้ดำเนินชีวิตเพื่อปณทางบก เปิด หนทางสวรรค์ และถางทางไปพระนิพพาน ด้วยการปฏิบัติธรรมอย่างงดง๸ ๗ อย่างต่อเนื่องในชีวิตประจำวัน เพื่อจะได้หลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสารไปโดย เร็วไว ในยุคต้นพุทธกาล คำสอนในพระพุทธศาสนังมีอยู่น้อย แต่ด้วยคุณสมบัติแห่ง ความเป็นอริยธรรมทั้ง ๗ ประการ ของพระอรหันตฺตึง ที่ทำให้สามารถเผยแพระพุทธศาสนาไปยังส่วนต่าง ๆ ได้อย่างรวดเร็ว และมีผู้สมบรวยเป็นภิญโญใน พระพุทธศาสนาเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ (อ่านต่อฉบบหน้า)