ความเชื่อเรื่องชีวิตและการตาย : หน้า 20/40

แก้ใจว่า ตายแล้วจะได้ไปสรรค์โลกสวรรค์แน่นอน ทำไมอยากอยู่เป็นมนุษย์ ทำไมไม่รีบดับพืชหรือเอามาเชื่อมต่อกาย จะได้ไปสวรรค์บนสวรรค์ ว่านี้ การที่สมมุติพรหมเท่านั้น ยังอามีชีวิตอยู่ ก็น่าจะเป็นเหตุเป็นผลว่า แม้แต่ตัวเองยังไม่แน่ใจว่า เมื่อดับแล้วจะไปบนสวรรค์หรือไม่ ตราบใดใด변ก็คงไม่หยุดดินก็จะสงสัยเช่นนี้แหละ แต่หากบุคคลใดมีใจบริสุทธิ์ หยุดดินอยู่ตรงกลาง บุคคลนั้นยอมจะเห็นทุกสิ่งไปตามความเป็นจริง และจะหยามสงสัย จะเกิดกรณีดื่มผูมปัญญาหล่านี้ว่า ช่างน่าสงสารเสียจริง พระเถระที่สงสารอยากจะสงสารแก่ผู้ไม่รู้ จึงตอบว่า “มหาปิฐิริต อดมาจะอุปมให้ฟัง พราหมณ์คนนี้มีภวาสองคน ภรยาคนหนึ่งมีลูกชายอายุได้ ๑๐ หรือ ๑๒ ขวบ สาวนรกหญิงอีกคนกำลังตั้งครรภ์ใกล้คลอด ต่อมาพราหมณ์สามีเสียชีวิตลง ลูกชายคนโตดีผีถูกแม่เลี้ยงว่า “ทรัพย์สมบัติของพ่อเป็นของฉันทั้งหมด” ขะแม่งมอบมรดกให้ฉันเกิด” แม่เลี้ยงตอบว่า “ลูกเอ๋ย ขอโทษนะลูกนะ ถ้าแม่คลอดน้องเป็นชาย ก็จะได้แบ่งกันคนละครึ่ง” ลูกชายเช่นนี้ก็อยากรู้เร็ว ๆ ว่า น้องที่เกิดมาเป็นหญิงหรือชาย สร้างความลำบากใจให้แม่เลี้ยงมาก นางจึงเอามือแหะทะ้องของตน เพื่อจะได้รู้ว่าลูกเป็นหญิงหรือเป็นชาย และได้เสียชีวิตลงด้วยภาระกำระท่านั้นฉันใด หากว่ามหาพิริตจะเกิดให้สมบูรณ์พราหมณ์ผู้มีกิเลสมีธรรมงาม พากันฆ่าตัวตายเพื่อจะได้ไปสวรรค์สมบัติในสุคติโลกสวรรค์ ก็เหมือนเกณฑ์ให้ท่านเหล่านั้นเป็นผู้มงายเหมือนนางพราหมณ์นี้นั่นแหละ สมณะพราหมณ์ผู้มีศีลธรรม อยู่เป็นบันดิต จะเป็นผู้ไม่ผลพลอยให้ลูกให้ลูก ให้ลูกชายของตนเองก็สนใจไว้เท่านั้น และประพฤติดีเป็นประโยชน์กับกลุ่มคนหมู่มากนั่น พระเจ้าเป่ายาสิ้งคำสัตย์แจ้งของพระเถระ รู้สึกว่าพระทัยในคำตอบ แต่ยังไม่หมดความสงสัย ยัง พระธรรมเทศนาโดย: พระเทพญาณมหามุนี นามเดิมพระราชภาว์วุฒิวิสุทธิ์ (ไชยบุญ ชุมชโย) * มก. เล่ม ๑๔ หน้า ๑๒๓