การทำสมาธิและการบรรลุธรรม : หน้า 6/112

ทำสมาธิได้ไหม” “โยมแม่ ม่ พระพุทธเจ้าไม่ได้ทรงห้าม ไว้ โยมก็ทำสมาธิได้จ้ะ” อุบาสิกาจึงได้ขอเรียนการทำสมาธิจากภิกษุ สงฆ์ นางตั้งใจปฏิบัติอย่างเอาจริงเอาจัง จนได้บรรลุ ธรรมเป็นพระอนาคามี และยังสามารถรู้วาระจิต คนอื่นได้ด้วย วันหนึ่งนางได้ตรวจดูการปฏิบัติของ เหล่าภิกษุจึงได้รู้ว่า “พระคุณเจ้ายังมิได้บรรลุธรรม อะไรเลย แต่ก็ยังมีอุปนิสัยที่จะเป็นพระอรหันต์ได้” นางจึงตรวจดูต่อไปว่า “ไม่ว่าจะเป็นเสนาสนะและ บุคคลก็ล้วนเป็นที่สบาย ยังเหลือแต่อาหารเท่านั้น ที่จะต้องทำให้เป็นที่สบาย” นางจึงนำอาหารถูกปาก มาถวายพระ เหล่าภิกษุได้อาหารเป็นที่สบายจึง ปฏิบัติธรรมได้ดีขึ้นอย่างรวดเร็วไม่นานก็ได้บรรลุเป็น พระอรหันต์กันหมด จึงพากันสรรเสริญอุปการคุณ ของอุบาสิกาว่า "ถ้าพวกเราไม่ได้อาหารที่ถูกปาก จากโยมแล้ว การบรรลุธรรมคงเลื่อนออกไปอีกนาน เป็นแน่” เมื่อออกพรรษาภิกษุสงฆ์ทั้งหมดก็ลาอุบาสิกา เพื่อไปเข้าเฝ้าพระบรมศาสดา และทูลเล่าเรื่องการ รู้วาระจิตของอุบาสิกาให้ทรงทราบ ภิกษุรูปหนึ่ง ได้ยินเรื่องราวของนางก็ยังไม่เชื่อ จึงปรารถนาจะไป พิสูจน์ด้วยตนเอง ท่านได้ทูลลาพระบรมศาสดาเพื่อ ไปบำเพ็ญสมณธรรมที่หมู่บ้านแห่งนั้น พอไปถึงก็ เกิดความคิดขึ้นมาว่า “ใคร ๆ ต่างก็ร่ำลือกันนักว่า อุบาสิกามาติกมารดาสามารถรู้วาระจิตได้ ตอนนี้เรา ยังเหนื่อยกับการเดินทาง ไม่มีแรงทำความสะอาด ที่พักเลย ขออุบาสิกาจงส่งคนมาทำความสะอาดด้วย เถิด” อุบาสิกาก็ส่งคนมาทำความสะอาดในทันใด หรือเมื่อท่านต้องการจะฉันภัตตาหาร เพียงแค่นึก ก็จะมีคนนำมาถวายสมประสงค์ทุกคราวไป ต่อมา ภิกษุรูปนี้ต้องการที่จะพบตัวจริงของ อุบาสิกา นางก็เดินทางมาให้พบตามประสงค์พร้อม กับนำภัตตาหารรสเลิศมาถวายอีกเช่นเคย พอพระ ฉันเรียบร้อยแล้วจึงถามขึ้นว่า “โยมรู้วาระจิตคนอื่น