การรักษาศีลเพื่อต่อต้านกิเลส : หน้า 77/112

..กิเลสที่เกิดในใจมนุษย์นั้น มีอยู่แล้วในใจเราตั้งแต่เกิดมา กิเลสที่เป็น เชื้อฝังใจอยู่นี้ หาทางจะกำเริบอยู่เรื่อย บีบคั้นใจเราตลอด ถ้ามันยังทำ อะไรใจเราไม่ได้ ก็มีเหยื่อมาล่อ สำนวนทางศาสนาบอกว่ามารเอาเหยื่อ มาล่อ.. ๆ อย่างเช่นชาวประมงเอาเหยื่อ คือ ปลาตัวเล็ก มาเกี่ยวเบ็ด แล้วปล่อยไปล่อปลาตัวใหญ่ เดี๋ยวปลาตัวใหญ่ก็ฮุบเหยื่อ เขาก็ได้ปลาตัวใหญ่เอาไปแกงกิน โดยทั่วไปเรารู้จักแต่เหยื่อล่อปลา แต่เรามักไม่รู้จักเหยื่อที่มาล่อใจมนุษย์ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงชี้ให้เห็นเหยื่อที่มาล่อใจมนุษย์ไว้ชัดเจน เหยื่อล่อทางตา ก็คือ รูปสวย ๆ เอามาล่อตา ตาก็ชอบ พอล่อตาก็ไปกระทบใจขวับ ใจก็พุ่งขึ้นมา ติดเหยื่อเสียแล้ว นอนไม่หลับ อีกแล้ว เอาเสียงจ๋อย ๆ ๆ มาล่อทางหู เสียงนั้นก็เป็นเหยื่อทางหู ติดใจเสียงขวับเข้าให้ นอนไม่หลับ เอากลิ่นหอม ๆ มากระทบจมูก ใจฟังอีกแล้ว เอาอาหารถูกปากมาล่อ พออาหารกระทบลิ้นเข้าเท่านั้น ใจฟังอีกแล้ว เอาของนุ่ม ๆ นิ่ม ๆ มาเป็นเหยื่อล่อ พอกระทบกายเข้า ติดใจ นอนไม่หลับ ต้องตามไป ถึงเจ้าตัวอีกแล้ว มารเอาเหยื่อมาล่อ ทั้งตา หู จมูก ลิ้น กาย ล่อแล้วทำให้ใจฟุ้งซ่าน วัตถุประสงค์ในการ รักษาศีลพรต คือ ต้องการที่จะกำจัดกิเลสให้สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ ให้สิ้นซากไป เมื่อจะให้มันสิ้น ซากไป ก็ต้องกำจัดเหยื่อที่มาล่อนั้นออกไป ศีลข้อที่ 5 ตัดอาหารไปมื้อหนึ่ง เท่ากับตัดเหยื่อล่อลิ้น ไม่ให้เขียนคิ้ว ไม่ให้ทาปาก ไม่ให้ ประพรมน้ำหอม ไม่ให้ร้องเพลง ไม่ให้ดูการละเล่น เท่ากับตัดเหยื่อล่อทางตา เหยื่อล่อทางหู เหยื่อล่อทางจมูก ไม่ให้นอนที่นอนหนา ๆ นิ่ม ๆ นุ่ม ๆ คือ ตัดเหยื่อล่อทางกาย ถ้าใครไปติด เหยื่อพวกนี้แล้ว ใจจะฟัง ฟังแล้วตะเกียกตะกายนอนไม่หลับ เหยื่อมันมาล่ออย่างนี้ ล เพราะฉะนั้น ให้ตั้งใจรักษาศีล ๘ ให้ดี รักษาศีลข้อที่ ๓ ได้ดีแล้ว ข้อที่ 5 ที่ ๒ ที่ 6 ไม่ต้อง รักษาได้ไหม ไม่ได้ เพราะถ้าไม่รักษาข้อที่ 5 ข้อที่ ๓ ข้อที่ ๔ ให้ดี เดี๋ยวติดเหยื่อ แล้วข้อที่ ๓ เลยรักษาไม่ได้ ดิ้นพราด ๆ ตามเหยื่อไป ใครพลาดท่าเหยื่อทางตา หู จมูก ลิ้น กาย เมื่อไรละก็ เหลืออีกกี่ข้อรักษาไม่อยู่หรอก โยนศีลทั้งหมด อย่าว่าแต่รักษาศีล ๘ ไม่อยู่เลย แม้ศีล ๕ ก็ทำท่า จะรักษาไม่อยู่เอาเสียด้วย