ข้อความต้นฉบับในหน้า
วันมาฆบูชามหาสมาคม
เรียบเรียงจากพระธรรมเทศนา พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย)
วันอาทิตย์ที่ ๒๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๓
วันนี้เป็นวันดี วันมาฆบูชามหาสมาคม ใน
ปีนี้มีเดือนแปด ๒ หน วันมาฆบูชาจึงมาตรงกับ
วันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๔ ซึ่งเป็นวันที่มีความสำคัญ
เป็นอย่างยิ่งต่อตัวเราและชาวโลกทั้งหลาย เมื่อราว
๒,๕๐๐ กว่าปีที่ผ่านมา ณ พระอารามเวฬุวัน ในเวลา
ตะวันบ่าย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราพระองค์นี้
ได้ประทานโอวาทปาฏิโมกข์แด่พระอรหันต์ ๑,๒๕๐
รูป ที่ท่านมาประชุมพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายทาง
วาจา แต่ทว่ารู้กันด้วยใจของพระอรหันต์ผู้ทรงอภิญญา
ที่หมดกิเลสแล้ว และทุกรูปล้วนเป็นเอหิภิกขุอุปสัมปทา
ปาฏิโมกข์ ซึ่งเป็นหลักธรรมแม่บทที่ว่าด้วยอุดมการณ์
หลักการ และวิธีการ ในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา
เพื่อให้การเผยแผ่เป็นไปในทิศทางเดียวกัน และเพื่อ
ยังสันติสุขที่แท้จริงให้บังเกิดขึ้นแก่มวลมนุษยชาติ
โดยไม่จำกัดเชื้อชาติ ศาสนา และเผ่าพันธุ์
สำหรับอุดมการณ์นั้น หมายถึง ความตั้งใจ
อันสูงส่งในการที่จะอุทิศตนเพื่อเผยแผ่พระธรรม
คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปยังชาวโลก ซึ่ง
ผู้ที่จะไปทำหน้าที่เผยแผ่หรือทำหน้าที่เป็นผู้นำบุญ
ยอดกัลยาณมิตร จะต้องมีขันติธรรมเป็นคุณธรรม
เป็นผู้ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทานการอุปสมบท ในเบื้องต้นก่อน สมดังพระดำรัสที่ว่า ขนฺตี ปรม ตโป
ให้ในครั้งนั้น พระพุทธองค์ได้ทรงแสดงโอวาท ตีติกขา ซึ่งแปลว่า ความอดทนคือความอดกลั้น