บทเรียนจากฝันและการฝึกกาฬสนาม : หน้า 24/89

จนกระทั่งวันอับรมวันแรก อาตมาเข้ารายงานตัวและเดินทางไปฝึกกาฬสนามที่สัตหิบ ตอนนั้น..อาตมาไม่พอใจอย่างรุนแรงว่า ไหม่ว่า..จะเอามาบวช ทำไมให้ฝึกกาฬสนามโหด ๆ มีกำรามี กระเบื้องอะไรแบบนี้ นี่มันไม่ใช่แล้ว อาตมไม่พอใจมาก จนไปบอกเจ้าหน้าที่ว่าจะไม่บวชแล้ว..." ขอกลับกรุงเทพฯ เลย เจ้าหน้าที่ก็บอกว่า ตอนนี้ก็แล้ว หากจะกลับ..ต้องหารถกลับเองนะ ซึ่งอาตมาก็ไม่รู้จะไปรถที่ไหน จึงจำใจนอนค้างที่นี่อีกวัน แต่เมื่อหัวถึงหมอนเท่านั้นแหละให้ตายเถอะ..!! คนตายทั้ง 4 คน ก็มาเข้าฝันแบบจุใจทันที แต่คราวนี้เล่นอาํทาตบานหัวลูก กระสับกระสายเพื่อเตกทั้งคืน เพราะพวกเขามาด้วยอาการโกรธ จว่าว่าอาตมาใหญ่แล้ว ทำไมแค่นี้ึงพึงกันไม่ได้ ให้บวชกันนี้ทำไมไม่ยอมบวช และยังอุ๊ออมา ว่า.. หากไม่บวชจะเอาให้ตาย จะทำให้เหลาละเอียดเป็นจุ๋น ไปเลย ในฝันอาตมากลัวจนตัวสั่นไปหมดกลัวสะดุ้งตื่นขึ้นมามาแล้วยังผวาไม่หาย ด้วยเหตุนี้เอง อาตมาจึงต้องกลัวกลิ่นฝันใจตนฝึกกาฬสนามต่อ แต่พอฝึกไป ๆ