การเดินเหาะและความรู้สึกของท่าน : หน้า 72/89

จากนั้น ท่านก็เดินเหาะ ๆ ลอย ๆ ไปเรื่อย ๆ อย่างเบิกบานใจ จนกระทั่งไปเจอคนรู้จัก 2 คน คนแรกเดินอยู่ข้างหน้า ส่วนคนที่สองเดินอยู่ข้างหลัง อยู่ห่างกันแค่ 2 เมตร ก็เลยดีใจ คิดจะไปบอกเขาว่าเจอคาถาดีดเข้าแล้ว คือถ้าได้ท่อง "สุมมา อะระหัง" แล้วจะเหาะได้ เพราะอยากจะให้เขาเหาะได้เหมือนตัวท่านเอง แต่ทันที่ท่านตะโกนเรียก ทั้งสองคนนั้นกลับไม่มีใครโต้ตอบหรือหันมองเลยสักคน เพราะเขาไม่ได้ยิน เมื่อเป็นอย่างนี้ก็เลยทำให้ท่านไม่พอใจทำไมเรียกแล้วไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอะไรกับบ้างเลย ด้วยเหตุนี้ทำให้กายละเอียดของท่านเกิดอารมณ์หงุดหงิด ขัดใจ จึงลองเปลี่ยนมาใช้วิธีใหม่ คือตีเดินไปในอากาศแล้วเอาเท้าไปเหยียบาบคนนที่อยู่ข้างหน้าเสียเลย เพราะอยากไม่ผ่านมองดีนัก ทำให้คนที่อยู่ข้างหน้าเซจนหน้าม่ำไปเลย และเกิดอาการไม่พอใจอย่างแรงจึงต้องหันขวับมาดู พร้อมกับคำถามที่เกิดขึ้นในใจ ใครกันบ้างอาจมาผลักเรา และพอหันมาเจอคนข้างหลัง ก็เลยคิดว่า ต้องเป็นไอหมอนี่ล่ะแน่ ๆ ก็เลยทำให้ทะเลาะกันยกใหญ่