ความมหัศจรรย์ของการท่องคาถา "สัมมา อะระหัง" : หน้า 71/89

มาดูก่อนเลย แต่ก็อธิบายลักษณะว่าเป็นพระภิษุที่มีสง่าราศีมาก และมีจุดเด่นคือใบหนาดใหญ่ 2 เม็ด ในวันนั้นหลวงปู่ท่านบอกว่า "เอ็งเอามิมินเข้าไปสิวะ เดี๋ยวก็หาย" แต่เนื่องจากสภาพร่างกายของพระอธิษฐานนั้นร่องรอยเต็มที่ หลังจากเห็นหลวงปู่แล้ว กายมนุษย์ละเอียดก็หลุดจากกายมนุษย์ยับทันทีโดยไม่รู้ตัว ซึ่งถ้าใช้ศัพท์วบ้านก็คือวิญญาณหลุดออกจากร่าง หรือพูดง่าย ๆ ว่าตายแล้วนั้นเอง และด้วยความที่พระอธิษฐานไม่รู้ตัวเองตาย จึงคิดไว้ว่าทำไมหลังจากท่อง "สัมมา อะระหัง" แล้ว ร่างกายสบาย ไม่เจ็บปวดทรมานเหมือนเก่า แถมยังมีความสามารถพิเศษขึ้น คือดึงเดินออกจากร่างตัวเองได้ด้วย คือเทคนิคที่ท่านจะคิดว่าตัวเองตายแล้วแต่กลับมี Positive Thinking คือ คิดบวก ถึงขึ้นว่าคงเป็นเพราะอานุภาพที่ได้ท่องคาถาวิเศษ คือ "สัมมา อะระหัง" พอคิดอย่างนี้ ท่านก็รีบท่อง "สัมมา อะระหัง" ใหญ่เลยคือท่องไป เดินไป ทิ้งไป เพราะสามารถเดินเหนือพื้นได้ เดินไปในอากาศได้ เหมือนมีอากาศเป็นแผ่นดิน แถมเดินได้เร็วกว่าปกติอีก ซึ่งพอทำได้อย่างนี้ก็คิดบวกต่อไปอีกว่า ท่อง "สัมมา อะระหัง" ช่างดีอะไรขนาดนี้ ท่องแล้วทำให้เหาะได้ด้วย