บุตรคนหาฟืน (นายทารุสุภาภิฏฺฐ) : หน้า 33/73

เรื่องบุตรคนหาฟืน (นายทารุสุภาภิฏฺฐ) พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวฬุวัน ทรงปรารภบุตรของนายทารุสุภาภิฏฺฐ ตรัสพระธรรมเทศนานี้ในคืนวันพุทธ(calendar) มีเด็กในพระนครชหัสสองคน คนหนึ่งเป็นบุตรพระสังฆราชู๋ ส่วนอีกคนเป็นบุตรผู้เป็นมัจฉวิกิชฬนั่งเจ้าของในบ้านเดียวกันอยู่ด้วยกันเนื่องฯ ในเด็กสองคน บุตรผู้เป็นมัจฉฯ เมื่อตะโกดบุตร ระลึกถึงพระสังฆราชแล้วกล่าวว่า "นิม ทุรสุภา" แล้วจึงทอดบุตร เด็กอีกคนหนึ่งนะคะ บุตรผู้เป็นมัจฉฯ ย่อมชนะ เด็กอีกคนยอมแพ้ บุตรผู้เป็นมัจฉิวินิจฉาทิฏฐินั้นเห็นริยาของบุตรเป็นสัมมาที่กู๋จินั้นแล้วคิดว่า "เพื่อนคนนี้ ระลึกแล้วอย่างนั้นกล่าวแล้วอย่างนั้น ทอดลงไปจึงนะเราด มันจึงทำอย่างนั้นบ้าง" ได้ทำการสังสในพุทธานิสแล้วฯ อ่านฉบับเต็มที่ ริ่มบทุรภฺฏฺฐ อรรถกถาขุทฺทกานิย คาถาธรรมบท, ปกิณณวรรณ, ล.43, น.149 มตร. 2 สังสมาทฐิว่า ปัญญาอันเห็นชอบ คือ เห็นอริยสัจ 4 เห็นชอบตามคองธรรมว่า ทำดีมีผลดี ทำชั่วมผลชั่ว มารดาบิดามี (คือ') ความดีควรแก่ฐานะที่เรียกว่า มารดาบิดา ฯ ๚, เห็นถูกต้องตามเป็นจริงว่า ขึ้น๚ ไม่เที่ยงเป็นนั่น, ส่วนมุ่งฉาฅู่ก็แปลตรงกันว่า แต่ล่ะ เห็นผิด ๆ ฯ ๑ ๒ อ่านว่า ขูล, แปลว่า ลูกศิษย์ ลูกศิษย์สำหรับเล่นแข่งขัน ใช้เป็น ครุ ฯ ๑ ๒ แปลว่า ขอความนอ้นน้อง แต่ผู้วรัสชอบ