ชีวิตฆราวาสและการประพฤติธรรม : หน้า 28/54

ชีวิตฆราวาสนั้น จะหาโอกาสในการ ส่วนเดียวดุจสังข์ที่เขาชัดดีแล้ว นี่ไม่ใช่ทำได้ง่าย ประพฤติปฏิบัติธรรม ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะมี อนาคาริกมุนี” ภารกิจการงานทีต้องรับผิดชอบมาก และโอกาส สภาพชีวิตของฆราวาสทุกระดับชั้นในสังคม ในการประกอบกุศลธรรมก็ทำได้น้อยกว่าผู้ ไม่ว่าจะเป็นสังคมระดับผู้บริหารประเทศ ไปจน ประพฤติพรหมจรรย์ ทั้งนี้เพราะการดำรงชีวิต กระทั่งสังคมระดับหาเช้ากินค่ำ ต่างดำเนินอยู่ใน ของฆราวาส ในวันหนึ่งๆ หมดเวลาไปกับการทำ ทางคับแคบเหมือนกันหมด เพราะการอยู่ใน มาหาเลี้ยงชีพ ต้องต่อสู้ดิ้นรนทั้งเพื่อตนเองและ สังคมที่มีทั้งคนดีและคนชั่ว มีโอกาสที่จะก่อ ครอบครัว จนบางคนไม่มีเวลาแม้แต่จะสวดมนต์ อกุศลกรรมได้มาก ตั้งแต่เรื่องเล็กน้อยไปจนถึง ไหว้พระ ไม่มีเวลาศึกษาหาความรู้ในทางธรรม เรื่องใหญ่โต ต้องเบียดเบียน แก่งแย่งชิงดีชิงเด่น ทั้งๆ ที่เรียกตนเองว่าเป็นพุทธศาสนิกชน แต่ไม่มี ประทุษร้ายกัน จนถึงขั้นทำลายล้างผลาญชีวิต ...ตราบใดที่คนเรายังครองชีวิตอยู่ในฆราวาสวิสัย ย่อมยากที่ จะมีโอกาสประพฤติปฏิบัติธรรม เจดเกลาตนเองให้หมด เลสอาสวะทั้งปวง นักบวชชีวิตที่ปลอดกังวล เรียบเรียงจากพระธรรมเทศนา พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลาแห่งล้มแช่ใน ๕๒ ความรู้ความเข้าใจในพระพุทธศาสนา จึงขาด หลักธรรมในการดาเนินชีวิต ขาดที่พึ่งของชีวิต คือ พระรัตนตรัย เมื่อขาดสิ่งนี้แล้ว ชีวิตก็ย่อมไหลไป ตามกระแสกิเลส คือ ความโลภ ความโกรธ ความหลง ต้องเสียเวลาไปกับกิจกรรมในทางโลก ยากที่จะมีโอกาสท่าความบริสุทธิ์บริบูรณ์ให้เกิดขึ้น ยากที่จะมีเวลาในการประกอบคุณงามความดี อย่างเต็มที่ ดังภาษิตที่พระมหากัสสปเถระกล่าว กับพระอานนท์ ว่า ฆราวาสคับแคบ เป็นทางมาแห่งธุลี บรรพชาเป็นโอกาสว่าง ถ้ายังอยู่ครองเรือน จะประพฤติพรหมจรรย์ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์โดย กันในที่สุด สิ่งเหล่านี้ คือ ทางมาแห่งธุลี ตราบใดที่คนเรายังครองชีวิตอยู่ใน ฆราวาสวิสัย ย่อมยากที่จะมีโอกาสประพฤติ ปฏิบัติธรรม เพื่อขัดเกลาตนเองให้หมดจากกิเลส อาสวะทั้งปวงได้ นั่นหมายความว่า ตัวเราต้อง ทนทุกข์ทรมานอยู่ในวัฏสงสารอีกไม่รู้จบสิ้น หากบุคคลใดพลาดพลั้งทำบาปอกุศล บุคคลนั้น ย่อมจะต้องเสวยผลกรรมอยู่ในนรก โดยไม่มีผู้ใด มาช่วยได้ ด้วยเหตุนี้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงสั่ง สอนให้ประพฤติธรรม ทั้งทรงชี้ให้เห็นคุณค่าอัน ประเสริฐของการประพฤติพรหมจรรย์ ซึ่งแสดง ** ๕๓