การเดินทางและพระพุทธศาสนา  วารสารอยู่ในบุญประจำเดือน กรกฎาคม พ.ศ.2561 หน้า 19
หน้าที่ 19 / 60

สรุปเนื้อหา

บทความนี้เสนอแนวคิดเกี่ยวกับการเดินทางในอดีตที่ใช้วัวยเทียมเกวียนและลามาเป็นพาหนะ โดยไม่พึ่งพารถยนต์หรือเชื้อเพลิงสมัยใหม่ ผู้คนในชุมชนมักเข้าไปหาวัดและดูแลพระพุทธรูป แต่ปัจจุบันกลับมีความไม่เคารพและการจับผิดพระสงฆ์มากขึ้น ทำให้พุทธศาสนาต้องเผชิญกับความยุ่งเหยิงในสังคมหลังพุทธกาลที่เปลี่ยนไป

หัวข้อประเด็น

-การเดินทางในอดีต
-ความสัมพันธ์ระหว่างพระสงฆ์และชุมชน
-การเปลี่ยนแปลงทางสังคม
-การเสื่อมศรัทธาในพระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

การเดินทางส่วนใหญ่ใช้วั๋วเทียมเกวียน ใช้มา ลา เป็นพาหนะ ไม่ใชรถ ไม่ใช่น้ำมัน พระจังไม่ต้องจ่ายค่ารถเมล์ ค่ารถทัวร์ คนในคุ้มนี้ก็มีอธิธรรม ชอบเข้าวัด ชอบดูแลอปูถูพระ จึงมีอานุภาพมากมาย เข้ามาช่วยงานวัด แต่ในปัจจุบันคนไม่ยอมนำ้วัด ไม่เคราพพระ ถูกดูแลตน คอยจับผิด คำว่าพระ เช่น บอกว่า..พระทามรับเงิน แต่ตัวเองกลบไม่เข้าไปช่วยเหลือจัดหาแจ้ยอะไร ให้ท่านเลย แล้วก็มีมากกว่าจนโทษท่านอยู่ฝ่ายเดียว แต่พอสมพุทธกาลผ่านไป จนมาถึงปัจจุบัน ในเมื่อสภาวะแวดล้อมอย่างเปลี่ยนไปหมด ทำให้พระมหามากยากตรัยไทยเราดังแต่ดูโบราณมีพระราชดำริให้มีการวางตั้วอ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More