การเรียนรู้และการเกิดใหม่ในพระพุทธศาสนา : หน้า 55/60
วารสารอยู่ในบุญประจำเดือน กรกฎาคม พ.ศ.2561 : หน้า 55/60 บทวิเคราะห์เกี่ยวกับแนวคิดการเกิดใหม่และการเรียนว่ายตายเกิดในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะในบริบทของยุคอินเดียโบราณ
2 ครั้ง
สรุปเนื้อหา
บทความนี้สำรวจแนวคิดเกี่ยวกับการเกิดใหม่และวัฏจักรชีวิตในประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา พูดถึงความเชื่อในยุคอินเดียโบราณว่าดวงวิญญาณจะไปเกิดใหม่ที่พระจันทร์ และกระบวนการที่ดวงวิญญาณเข้าไปในร่างกายของบุตร รวมถึงแนวทางเพื่อการหลุดพ้นจากวัฏจักรดังกล่าว ทั้งหมดนี้สะท้อนถึงความลึกซึ้งของความเชื่อทางพุทธศาสนาในการเวียนว่ายตายเกิด
หัวข้อประเด็น
-การวิจัยในพระพุทธศาสนา
-แนวคิดการเกิดใหม่
-ดวงวิญญาณและการหลุดพ้น
-ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา
ข้อความต้นฉบับในหน้า
ย้อนอดีต...ท่องประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา ตอนที่ 7
ภาพ : พ.ณัฐวุฒิฉัน ทณูฐิโล
แนวคิดของพระหมุนนี้เรื่องการเรียนว่ายตายเกิดและการลุตพันธ์ในยุคอินเดียโบราณ
ปลายยุคคราหมณ์ถึงช่วงต้นยุคอปพันธุ์ เชื่อว่าคนเราเมื่อตายแล้ว... ไปอยู่พระจันทร์!!!
ดวงวิญญาณกลับมา ยังโลกพร้อมกับน้ำฝน
ดวงวิญญาณ (อาดมัน) เมื่อยามแล้วดวงวิญญาณ จะไปบังเกิดที่พระจันทร์
ดวงวิญญาณ (อาดมัน) เมื่อยามแล้วดวงวิญญาณ จะไปบังเกิดที่พระจันทร์
"สงสาร" วงจรการเกิดที่ไม่สิ้นสุด
ธัญพืชดูดซึมดวงวิญญาณเข้าไป
ธัญพืชก็บารณ์ธัญพืชนั้นเข้าไป ดวงวิญญาณก็เข้าไปอยู่ในกายของบุตร
บุตรอยู่ร่วมกับสติ ดวงวิญญาณนั้นก็จะเข้าไปสู่สรรค์ของสตรี
เส้นสายนี้คือ ”มามะ” การหลุดพ้นจากสสาร ซึ่งอาจมกได้กลับไปสู่ "พระมัน"
ท่ าเส้นทางแห่ง “มามะ” เพื่อจะได้หลุดพันธ์นั้นทำอย่างไร? โปรดติดตามตอนต่อไป...
กรกฎาคม ๒๕๖๒ อยู่ในบุญ
๓๓
หน้าหนังสือทั้งหมด
หนังสือที่เกี่ยวข้อง
Load More