มิโข: บทบาทและความสำคัญในศาสนาพุทธ : หน้า 49/63

Here is the extracted text from the image: มิโขเป็นเรื่องที่เลื่อนลอยไร้หลักฐาน หากแต่เป็นของแท้ ของดั้งเดิม เป็นของเก่าแก่แต่โบราณ ที่ว่าพุทธสั่งทอด ๆ กันมาหลายยุคหลายสมัย แล้ว ดังในปี พ.ศ. ๒๓๖๐ ซึ่งท่านได้ป่าวประกาศภวนาที่วัดโบสถ์บัน อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี พระเดชพระคุณหลวงปู่ พระผู้ปราบมาร ท่านตั้งสัจจะชิณาต่อหน้าคณะพระปฏิบัติาการ ในอุปสุภา "ขอพระองค์ได้ทรงพระกรุณาโปรด ข้าพระพุทธเจ้า ทรงประทานธรรมพิสูจน์ได้ ทรงตรัสรู้อย่างน้อยที่สุดลงเท่านั้น ที่พระองค์ได้ ทรงรู้แล้วแก้พระพุทธเจ้า ถ้าข้าพุทธเจ้ารู้ ธรรมของพระองค์แล้ว จักเป็นโทษแก่คำของพระองค์แล้ว ขอบพระองค์ค่อยอธิษฐานพระราชทานเลย ถ้าเป็นคุณแก่คำของพระองค์แล้ว", พระองค์ค่ออธิษฐานพระราชทานแล้ว ได้ทรงพระกรุณาโปรดพระราชทานแก่ข้าพระองค์ ข้าพระองค์อับเป็นนายศาสนา ในศาสนาของพระองค์ตลอดชีวิต" ในวันที่พฤหัส ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๐ ซึ่งปรากฏการบันทึก การปฏิบัติ 5,000 ว่ารูปที่ผ่านมาเป็นการบวชเพื่อให้บวชมีโอกาส ศึกษาและปฏิบัติธรรมตามพระธรรมวินัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าร่วมกันอย่างเข้มข้น ก็สมดั่งพระบาลี ที่ว่า "สนฏฐิโก" (ผู้ปฏิบัติโกมลเห็นผลด้วยตนเอง) อากาลิโก (ผู้ปฏิบัติไม่วาเวลายอมหได้รับ ผลเสมอกันไม่จำกัดกาลเวลา) เอกปุสู Gil (เพราะว่าเป็นของดี ของจริง ผู้เห็นผลจาก การปฏิบัติแล้วจึงชีวจนผู้อื่นมา คู่ให้เห็นจริง) โปณิทิโก (เมื่อพวกเขาแล้ว จึงควรน้อมเข้าไว้ ในตน) ปจฺจติโก เวทีทุิโก วิปุโล (ธรรมของพระพุทธองค์นั้น เป็นของที่รู้เฉพาะตน) ทายที่สุดดุ่ น ผู้เขียนอาจารบานาจารย์มีพระนิพนธ์ บารมีของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทุกพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์ ตลอดจนบารมีของมหาปูชนียาจารย์ชาญธรรมมากมาย ทุก ๆ ท่านได้ปฏิปกป้องคุ้มครองลูกหลานนักสร้างบารมีทุก ๆ ท่าน ให้เป็นผู้มีความกตัญญู อย่างเต็มเปี่ยมในการสร้างบารมี มีดวงปัญญาที่ลำร้างใส ๆ ในการศึกษาและค้นพบความรู้ ที่ถูกต้องจริงแท้ของพระพฤหัสตน จะได้เป็นนายกิต่างพระพฤหัสตน วิชาชธรรมมายตลอดกาลนานเทอญ ขอเจริญพร