ย้อนอดีต พุทธศาสนา ตอนที่ ๒๙ : หน้า 59/63

ย้อนอดีต...ท่องประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา ตอนที่ ๒๙ ภาพ : พ. ณัฏฐวัฒน์ ณญ์โกวิท หลวงพี่เปรม คุณสมบัติของพุทธบริษัทนั้นไร้ ที่พระพุทธองค์ทรงประกาศ “พระผู้พระจาค 프로ป็นพุทธ ในบั้นปลาย” “มาสู้บาปเรายังไม่รั้งพนัก ตราบเท่าที่กิเลสอย่ามาเช็ดวางของเรา...อุบาทนี้หลออยู่อยู่อยู่ของเรา...อุบาทนี้หลออยู่อยู่อยู่ของเรา ยังไม่เข็ดแหละ ไม่ดันท้อกันแน่ ไม่เปี๊ยกล่ำ ไม่ปิ๊งพูดสุทธิ ไม่ธรรม ไม่ปฏิบัติธรรมสมควรดี ไม่ปฏิบัติธรรม ไม่ปฏิบัติธรรม เรียบเทียบ อาคารของตนเอง แต่บอกแล้ว แสดง บัญญัติ กำนด เบ่ง เล่ามา ล้นแก ทำให้หยับไม่ได้ ยังสต่อธรรมมามีบุญถีร ปราบปรามว่าดั้งดีฉันให้ร้อยร้อยโดยชอบธรรมไม่ได้ ฯลฯ ระหว่างที่ ๓ เผยแพร่ธรรมได้ และสามารถ “ปราบปรามา” ได้ ระหว่างที่ ๒ ปฏิบัติธรรมจนรอดธรรม ระหว่างที่ ๑ ศึกษาธรรมจนเป็นพุทธ “ปราบปรามา” คือการจี้เขย่าแก้คำถามว่าที่ให้ดูถูกสึกว่าการเป็น “นายแดกดันในพระพุทธศาสนา” นั้นเอง ที่มา มหาบัณฑิตพยาบูรณ์ จุฬาฯ มหาวชิร ๑๐/๑๒/๓๙/๑๐๑๙-๑๐๒๙ แปล มธ. ปราปฏฺปะนา” [ปะ-สะ-ปะ-นะ] หมายถึง คำว่า คำว่า คำกล่าวโกน คำถาม คำกล่าวโทษ คำกล่าวชมของที่เห็นไม่ตรง เพราะมีความเห็นไม่ถูกฐานเป็นร่าง มีสิทธิ์กั้นกันบ้าง หรือพระธูปิยยามส่วนตัวบ้าง