การสร้างคุณธรรมด้วยการฝึกฝน  วารสารอยู่ในบุญประจำเดือน กันยายน พ.ศ.2562 หน้า 57
หน้าที่ 57 / 63

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอวิธีการสร้างคุณธรรมในตนเองโดยการฝึกฝนฉฉะ ทะมะ ขันติ ซึ่งเป็นคุณธรรมที่สัมพันธ์ต่อกัน เริ่มจากการฝึกศัยภาพของใจและการทำงานด้วยความจริงจัง การพูดจริงใจ การรักษาศีล นั่งสมาธิ และตั้งใจทำความดี ทุกอย่างนี้จะช่วยให้ผู้ฝึกสามารถพัฒนาเป็นผู้ที่ละตัณหากรุณาได้เมื่อฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการอดทนและการเอื่อมเพื่อนมนุษย์ หากเราพัฒนาตนเองได้มากเพียงใด คนรอบข้างก็จะได้รับแรงบันดาลใจในระดับที่เราทำได้เช่นกัน

หัวข้อประเด็น

-การฝึกฉฉะ
-การสร้างคุณธรรม
-การพัฒนาตนเอง
-ความสำคัญของการอดทน
-การสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้อื่น

ข้อความต้นฉบับในหน้า

วิธีสร้างฉฉะ ทะมะ ขันติ จะตัวเอง คุณธรรมเหล่านี้ จะเกิดขึ้นในใจและมีความสัมพันธ์ต่อเนื่องกัน จุดเริ่มต้นคือ ต้องฝึก ศัยภาพของใจ เก็บไว้ที่รอออกไปนอกตัวให้กลับมาบูรณ์เนื่องกับตัว กลับมายุ่งกับตัวเอง มองตัวเอง ฝึกให้ใจเชื่อ ฝึกจากเรื่องของตัวเอง ฝึกจากเรื่องใกล้ตัว ฝึกเอาจริง เป็นคนทำ อะไรทำจริง นั่นก็คือ ต้องเริ่มฝึกฉฉะ ถ้าฝึกจะได้ดีๆ ก็จะเป็นเงาตามตัวไปด้วย ฝึกมะได้ดีเท่าไร ขันติ จาคะ สมาธิ ก็จะดีเป็นเงาตามตัวไปด้วยเช่นกัน วิธีฝึกฉฉะจะ ๑. ทำงานด้วยความจริงจังกับงานที่ได้รับมอบหมาย หน้าที่การงานอย่าให้ขาดตก บกพร่อง ๒. จริงใจกับทุกคนที่เข้าไปเกี่ยวข้อง พูดอย่างไรกับเขาก็ Nato อย่างนั้น มีความรู้ความดีอะไรทำกันน้ำร่วมงาน ๓. จริงแสนจริงกับความดี ต่อการรักษาศีล นั่งสมาธิ ตั้งใจประกฎิพฤติปฏิบัติธรรมปราณีเลสของตัวเอง ถ้ามีฉฉะอย่างนี้ ทะมะก็จะเกิดขึ้นตามมาอย่างต่อเนื่อง ทะมะ แปลว่า ฝึกที่จะทำให้อยู่ งๆ ไปนาน ๆ การฝึกนั้นต้องอดทนก่อน คือฝันนิสัยเดิม ทั้งนั้น มิใจที่จะไม่ทำ ลุกที่เคยทำไม่เข้าให้หมด เพราะฉะนั้น ขณะที่ฝึกฉฉะจะ จำต้อง ฝึกนะในตัวไปด้วย เมื่อมีตัวเองมากเท่าใด ก็จะงับไม่ไปให้ยอมกลับไปทำสัยไม่ดีเดิม ๆ ต้องทั้งให้หมด ซึ่งการที่จะทำอย่างนั้นได้ ก็จะบังคับให้ต้องง้องดและทนต่อไปอีก เมื่อมีฉฉะ มีความทรทออทนแล้ว เราก็จะมีคุณธรรมอื่น ๆ ก้าวหน้าไปตามลำดับ พอเรามีฉฉะรักที่จะทำความดีเท่านั้น เราเลยฝึกตัวเองให้อยู่ ๆ ขึ้นไปทุกวัน ๆ สร้างบุญให้อยู่ ๆ ขึ้นไปทุกวัน ขณะฝึกก็จะมีนิสิต อดทนไปด้วย ในที่สุดแล้ว สิ่งที่จะได้ตามมาคือ เราจะก้าวไปสู่การเป็นผู้ที่ละAble ได้ จากจะกล่าวั้น กว่าจะละทรัพย์ก็ยาก สะความสบายยิ่งกว่าการสะทรัพย์ การสะทรัพย์เป็นเรื่องในส่วนของตน การสะความสบายก็เพื่อเห็นแก่ส่วนรวม กว่าจะก้าวข้ามตรงนี้ได้ไม่หมูุ พอได้มาถึงจุดนี้เมื่อไร ธุตฐรหดได้ฝึกนี้มาสักนัดแล้ว ยิ่งมือก็บันหนึ่งคือสะอารมณ์ ถ้าสะอารมณ์ยังไม่ดี ยากที่จะได้สมบัติ ถ้าสะอารมณ์ได้ ตัดใจได้แล้ว วันนี้ก็พร้อมแล้วที่จะอยู่ในตัว การฝึกในพระพุทธศาสนาเป็นเรื่องของการเกษีย เพื่อการเป็นที่พึ่งของตนเอง เพื่อจะทำที่สุดแห่งทุกข์ พ้นจากทุกแห่งกรรม เพื่อจะไปนิพพาน เพื่อจะไปถึงที่สุดแห่งธรรม การตัดใจ ฝืนใจที่จะแก้สัยต่าง ๆ กลายเป็นการเพิ่มคุณธรรมความดีให้แก่นตนเอง เราทำได้ดีเท่าไร ผู้นี้เราเข้าไปเกี่ยวข้อง เขาก็จะได้ต้นแบบในระดับที่เราทำได้เป็นแนวทาง เป็น แรงบันดาลใจ เพราะทุกคนต่างอยู่ในสายตาของกันและกัน หากจะช่วยกันให้ทุกคนได้ทาน ให้คุณค่า เราอาจเริ่มได้ตนเองตั้งแต่วันนี้ได้เลย
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More