มหากตัญญูบูชาธรรม มหาปูชนียาจารย์ : หน้า 23/92

มหากตัญญูบูชาธรรม มหาปูชนียาจารย์ สถาปนามหารัตนบัลลังก์สิริราชธาตุ รองรับรูปหล่อหลวงปู่ทองคำ ประดิษฐาน ณ มหาวิหารพระมงคลเทพมุนี เรื่องจากปก : กองบรรณาธิการ พุทธพจน์ที่ว่า ตถาคตสฺส เหตุ วาเสฏฐา อธิวจน์ ธมฺมกาโย อิติปิ พรหมกาโย อิติปิ ธมฺมภูโต อิติปิ พฺรหฺมภูโต อติปิ แปลว่าดูก่อนท่านเสฏฐะทั้งหลาย ก็คำว่าธรรมกายก็ดี พรหม กายก็ดี ธรรมภูตก็ดี พรหมภูตก็ดี นี้เป็นชื่อของเราตถาคต... คำว่า “ธรรมกาย” ในพุทธพจน์นี้ จะไม่มีความหมายพิเศษอะไรเลย หากพระเดชพระคุณ หลวงปู่วัดปากน้ำภาษีเจริญ ท่านไม่ได้ค้นพบวิชชาธรรมกายขึ้นมา จะไม่มีใครเข้าใจคำว่า ธรรมกายอย่างลึกซึ้ง จะไม่มีการปฏิบัติเพื่อเข้าถึงวิชชาแห่งการพ้นทุกข์ที่พระสัมมาสัมพุทธ เจ้าทรงมอบไว้ให้มวลมนุษย์เพื่อสลัดซึ่งกองทุกข์ เพราะวิธีการเข้าถึงธรรมกายนี้ ได้สูญหาย ไปตั้งแต่ปี พ.ศ.๕๐๐ หรือหลังจากพุทธปรินิพพานประมาณ ๕๐๐ ปี ทว่า ณ คืนเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๐ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ท่านได้เอาชีวิตเป็น เดิมพัน ปฏิบัติธรรมจนเข้าถึงสภาวธรรมที่มีอยู่ในตัว นับแต่นั้นคำว่าธรรมกายที่มีปรากฏอยู่ใน พระไตรปิฎกหลายแห่ง จึงไม่ได้เป็นเพียงหัวข้อธรรมแค่นั้น แต่ยังหมายถึงสภาวธรรมอันบริสุทธิ์ สะอาดละเอียดภายในตัวของมนุษย์ทุกคน หากปฏิบัติก็เข้าถึงได้ ด้วยการทำใจให้หยุดนิ่งที่ ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ๒๑