คุณค่าของชีวิตและความรับผิดชอบทางสังคม : หน้า 51/92

นั่นคือ ใคร ๆ ก็รักชีวิตของตนเอง เพราะ ฉะนั้นใครๆ ก็ต้องไม่ฆ่าใคร ถ้าไปฆ่าใครเขาเข้า ก็เป็นบาป เพราะฉะนั้น แม้ลูกจะอยู่ในท้องของคุณ แล้วคุณก็ไม่อยากจะให้เขาเกิด ไม่ว่าจะด้วย เหตุผลอะไรก็ตาม แต่เมื่อเขามาเกิดในท้องของคุณ เขามีชีวิตแล้ว ถ้าคุณไปฆ่าเขา คุณก็บาป หรือว่าก็อยากจะให้เขาเกิดหรอก แต่ถ้า ปล่อยให้คลอดออกมา แล้วเขาพิการจะว่าอย่างไร พิการก็พิการ เพราะคนเราถึงพิการอย่างไร คุณค่าของความเป็นคนก็ยังดีกว่าสัตว์อยู่นั่นเอง ยกตัวอย่าง เคยคิดกันบ้างไหม ว่าตัวของ เรานี่แหละ ถ้าเกิดไปประสบอุบัติเหตุ ถึงกับต้อง แขนขาด ขาขาด แถมเสียลูกนัยน์ตาไปอีก ๑ ข้าง ซึ่งถือว่าพิการอย่างหนัก ถามว่าเมื่อเคราะห์หามยามร้าย ต้องพิการ ขนาดนี้แล้ว น่าจะฆ่าตัวตายไหม ก็ไม่น่าฆ่าตัวตาย เพราะถึงพิการอย่างไร ถ้าหากรักษาใจเป็น ใจก็ ไม่ได้พิการไปด้วย เมื่อใจไม่พิการ ก็สามารถสร้างบุญ สร้างกุศล ต่อไปได้ เพราะว่าปากยังพูดได้ ยังสวดมนต์ได้ ศีรษะก็ไม่ถึงกับยุบ ยังสามารถศึกษาธรรมะได้ ถึงจะมีสภาพพิกลพิการอย่างไร ก็ยังดีกว่าสภาพ ของสัตว์เดรัจฉาน ซึ่งหมดสิทธิ์ในการทำความดี ใครๆ ก็รักชีวิตของ ตนเอง เพราะฉะนั้น ใครๆ ก็ต้องไม่ฆ่าใคร ถ้าไปน่า ใครเขาเข้า ก็เป็นบาป หลวงพ่อตอบปัญหา 2 พระภาวนาวิริยคุณ เพราะฉะนั้น อยากฝากไว้เป็นข้อคิด สำหรับคุณแม่ในอนาคตทั้งหลายไม่ว่ากรณีถูกข่มขืน หรือว่าเจ็บไข้ได้ป่วย กลัวว่าลูกที่คลอดมาแล้วจะ พิกลพิการ ปล่อยให้เขาเกิดออกมาเถิด ในเมื่อหมูหมากาไก่ แม้กระทั่งมดปลวก ยังรักชีวิตของมัน ลูกของเราที่อยู่ในท้อง เขาก็ กลัวตายเหมือนกัน ส่วนที่ว่าถ้ากลายเป็นปัญหาของสังคมจะ ทำอย่างไร ปัญหาเหล่านี้ เช่น การถูกข่มขืน ความจริงนอกจากเป็นปัญหาของสังคมแล้ว ยังเป็น เรื่องของกรรมอีกต่างหากด้วย คือ กรณีที่ การที่ใครคนใดคนหนึ่งจะถูก ๑ ข่มขืนนั้น สิ่งที่ตัวเองจะต้องมองก็คือ 6. การแต่งเนื้อแต่งตัวของเราเหมาะสม หรือไม่ เราแต่งเนื้อแต่งตัวล่อแหลมหรือไม่ เช่น ข้างบนก็เปิด ข้างล่างก็หดสั้นขึ้นมาสุดๆ อย่างที่ เรียกว่า แต่งตัวไปล่อตะเข้ อย่างนี้โอกาสที่จะถูก ข่มขืนก็มีไม่น้อย ๒. การวางตัวของเราเหมาะสมหรือไม่ การแต่งเนื้อแต่งตัวก็เรียบร้อยหรอก แต่ว่ากิริยา ท่าทางของเรานั้น บาดหูบาดตาชาวบ้านเขาเหลือ เกิน เพราะพวกที่คิดไม่ดีย่อมมีอยู่ในโลก จะไป ห้ามไม่ให้เขาคิดไม่ดี เราห้ามไม่ได้ ที่ห้ามได้คือ ห้ามตัวเองที่จะไม่ไปทำอะไรที่ล่อแหลมให้ใคร ๆ เห็น cet ป ๔๕