บทวิเคราะห์ความสำคัญของวันเพ็ญในพระพุทธศาสนา : หน้า 41/92

ในเวลาต่อมาหลวงพ่อ สังเกตพบว่า สำหรับผู้ที่มี บารมีแก่กล้า พังสำเร็จ ของท่านพิเศษๆ ทั้งนั้นเลย คือมักจะตรงกับวันเพ็ญ “พี่เด็จทำไมเมื่อเช้าไม่มาล่ะ วันสำคัญๆ อย่างนี้ อย่าให้ขาด เพราะเป็นวันรวมบุญใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นวันเกิด หรือว่าเป็นวันเข้าถึงธรรมของ ท่านผู้มีบุญก็ตาม ไม่ใช่ธรรมดาหรอกนะ เพราะ เป็นผังสำเร็จจากพระนิพพานทีเดียว โดยเฉพาะ อย่างยิ่ง ท่านยังแข็งแรง ยังมีชีวิตอยู่อย่างนี้ ถ้าใคร ได้ทำบุญร่วมกับท่านละก็ เหมือนได้เข้าไปอยู่ฝั่ง สำเร็จเดียวกับท่าน วันหลังพี่เด็จอย่าขาดอีกนะ” ในเวลาต่อมาหลวงพ่อสังเกตพบว่า สำหรับ ผู้ที่มีบารมีแก่กล้า ตั้งสำเร็จของท่านพิเศษๆ ทั้งนั้นเลย คือมักจะตรงกับวันเพ็ญ ยกตัวอย่าง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราก็ ประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพาน ในวันเพ็ญ วันที่ทรงแสดงธัมมจักกัปปวัตตนสูตร ซึ่ง เป็นปฐมเทศนา ก็เป็นวันเพ็ญ ถึงคราวที่จะปักหลักพระพุทธศาสนา ต้องให้ หลักการ ให้อุดมการณ์ ให้วิธีการ ที่สมบูรณ์ ในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาแก่พระสาวก พระพุทธองค์ก็ทรงเลือกเอาวันมาฆบูชา ซึ่งเป็น ยิ่งกว่านั้น หลังจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงประกาศพุทธธรรม ให้แพร่ขยายคลุมไปทั่ว ชมพูทวีปแล้ว ก็ทรงบัญญัติให้เอาวันเพ็ญที่มี พระจันทร์เต็มดวง และวันเดือนดับ เป็นวันสวด ปาฏิโมกข์อีกด้วย เพราะว่าในวันเพ็ญที่มีพระจันทร์เต็มดวงนั้น บรรยากาศช่างเหมาะเสียเหลือเกิน คือเอาความ สว่างไสวภายนอกมาเป็นสื่อให้ตรึก ให้ระลึก ถึงธรรมะภายใน ความสว่างภายในจะได้สว่างยิ่งๆ ขึ้นไป ครั้นในวันเดือนดับ แม้บรรยากาศภายนอก จะมืดมิด แต่ก็มาร่วมประชุมกัน เพื่อให้ใจตรึก ระลึกถึงธรรม และสำรวจตรวจสอบตัวเองให้ยิ่งๆ ขึ้นไป ความมืดจากภายนอกจะได้ไม่รั่วไหลเข้ามา รดใจ ให้มีความมืดมิดไปด้วย ส่วนความมืดที่มีค้างอยู่ในใจมาบ้างแล้ว ตั้งแต่เกิด ก็จะถูกเตือนด้วยพระปาฏิโมกข์ เลย ไม่กล้ากำเริบ ไม่กล้าแผ่ขยาย จึงเป็นการควบคุม ความมืด ทั้งภายนอก ทั้งภายใน ไม่ให้รุกคืบเข้า มาในจิตใจได้ พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำฯ ท่านตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมเ รรมเรื่อยมา วันเพ็ญเช่นกัน อยู่ ป ๓๕