ข้อความต้นฉบับในหน้า
คุณครูไม่ใหญ่
ตัวลูกตั้งแต่เกิดจนอายุ 13 ปี มีความสุขมาก แต่หลังจากต้องมีชีวิตลำบาก และพลังพรจากพ่อแม่ เพราะในอดีตได้ไปสร้างบุญเป็นประธานทอดผ้าป่า ก่อนทำบุญก็มีดีดี แต่วันงานจริงกลับไปหงุดหงิดว่าเขาจัดงานต้อนรับไม่ดีทั้งๆ ที่อุตส่าห์ทำบุญตั้งมากมาย ก็เสียใจ เพราะเป็นคนเรื่องมาก บุญเลยหาย ถ้าฉะนั้น จะไปทำบุญวัดไหนดีแล้วแต่ ต้องให้เหลือเรื่องเดียว คือ จะเอาบุญ ไม่ต้องให้ใครมาเอาใจ ใครจะเอาใจหรือไม่เอาใจ ก็แล้วแต่ แต่เราต้องเอาใจของเราใส่ไว้ในกลาง ให้ใจใสๆ รักษาใจของเราเอาไว้ จึงจะถูกหลักวิชชา ทำบุญแล้วก็หยุดหงิดน่าดว่า because ความถ่อมตัว ดังนั้น บุญจึงมีวิบัติเบื้องปนส่งผลไม่เต็มที่ บุญที่เป็นประธานจึงทำให้