ความรักและความหวังของภิญญูรูป : หน้า 39/96

แล้วภิญญูรูปนี้ก็คงนึกภาพความงามของนางสิริมาให้ฟังว่างาม ลีลเฉอเพียงใด เพื่อนภิญญพอได้ฟังก็เกิดความรักนางงามมากขึ้นๆ ที่ยัง ไม่เคยเห็นหน้า ลิ้มไปเลยว่าตนเป็นพระ คิดว่าเราไปดูนางด้วยตนเองดีกว่า อยากเห็นนางจังเลย จึงบอกจำนวนพรรษาของตนกับภิญญูรูปนั้น แล้วถามว่า วันไหนจะถึงเวลาที่ตนจะไปนัดทาบบ้านนางได้ ภิญญูผู้มาเยือนนับพรษาแล้วบอกว่า “พรุ่งนี้ก็ได้ถ้านางปราศนา จะไป ท่านต้องเป็นผู้นำสงในหมู่ภิญญรวม ๘ รูปนะ” ภิญญูในที่นั้นเฝ้ารอวันเร่งรีบอยากให้ถึงอรุณโดยเร็ว เมื่ออรุณ ขึ้นแล้วจึงไปสมทบกับภิญญูอีกรวมเป็น ๘ รูป เข้าไปคอยอยู่ในศาลาที่นาง จัดเตรียมไว้ภายในเขตบ้านของนาง แต่ปรากฏว่าเมื่อวานนี้ พอหล่ำพระภิญญันทันเสร็จเรียบร้อยแล้วและ กลับไปแล้ว นางสิริมาเกิดมีอาการป่วยกระทันลุกไม่ขึ้น นางจึงได้เปลือง เครื่องประกอบที่สวยงามออกแลนอนพักอยู่บนเตียง มาวันนี้หญิงรับใช้ ของนางเห็นภิญญากันครบก็เลยไปรายงานให้ทราบ นางสิริมาไม่สามารถถอดออกไปรับบาตรแล้วมินดให้รุ่งิ และถวาก ก็ตาดาหารให้ฉันด้วยมือดตนเองได้ จึงสั่งหญิงรับใช้ว่า “พวกเธอจงรับบาตร แล้วมินดให้ท่านนั่ง ให้ท่านดื่มข้าวคู ถ้วยขนมและผลไม้ จากนั้นจง บรรจุตาตราให้เต็มบาตร แล้วช่วยถวายแทนฉันหน่อยเถิด เพราะวันนี้ ฉันไม่ค่อยสบาย ไม่มีแรงเลย” หญิงรับใช้บอกว่า “ได้ค่ะ คุณแม่” แล้วนิมนต์ภิญญูทั้งหลายให้เข้ามา ถ่ายข้าวคูให้ดื่ม ถ้วยขนมและผลไม้ เมื่อถึงเวลาบรรจุตาตรา ให้เต็มบาตรแล้วถวายภิญญูรูป เสร็จแล้วเข้าไปรายงานให้นางทราบ