การละทิ้งกามารคะเพื่อการทำสมาธิ : หน้า 79/96

ก็ยิ่งห่างไกลจากกามาระคะ ความกำนัดยินดีในกามก็ยิ่งจางลงไปเรื่อยๆ รสแห่งกามารคะมันเริ่มจีดไป เริ่มไม่ค่อยมีรสชาต ไม่เอร็ดอร่อยเหมือนตอนที่ยังมีความกำนัดยินดีผูกพันไว้ เธอจึงปฏิเสธทะดาผู้มีศักดิ์ให้ทุกๆ องค์ที่มาชอบพอด้วยความนุ่มนวลว่า "ตอนนี้หม่อมฉันไม่ได้กิ่นถึงเรื่องนี้แล้ว หลม่ฉันมีความรู้สึกอยากนั่งสมาธิ หล่มฉันได้เห็นองค์พระภายใน ทุกพระองค์ควรจะทำให้ได้อย่างนี้ อย่าไปแสงหาอะไรที่ไหนเลย ร่างกายนี้แม้เป็นทิพย์ก็ยังไม่แน่นอน มันก็สายประเดีียวประuwa่ด่าแค่นั้นเอง เดี๋ยวมันก็เวลาหายไป" แล้วเธอก็ตั้งใจปฏิบัติธรรมเจริญสมาธิภาวนาแต่เพียงอย่างเดียว เสวยอาหารทิพย์แล้วก็มาเงรียมสมาธิภาวนาต่อ เธอหมดอารมณ์ในเรื่องนี้ถึงแม้กามารคะจะยังไม่หมดแต่มันบรรเทาไปบ้างลงไป ไม่ค่อยจะคิด เรื่องนี้แล้ว อยากที่จะนั่งหลับตาทำสมาธิอย่างเดียว นางสิริมา หญิงงามเมืองผู้นรรรรรรมโกถาน ๒๑