การบวชและความสุขที่มีคุณค่า : หน้า 17/177

เป็นผู้ด้อยโอกาสแล้วมาบูชา คิดใหม่ แต่ คิดใหม่อย่าให้ผิด ต้องให้มีปีติ และภาวภูมิใจในทุกครั้งที่เห็นผ้ากาสาวพัสตร์นับครองกาย และแม้แต่อนุบาลก็ต้องฝันให้เห็น ถ้าไม่ฝันก็ต้องมิจิตสำนึก มีวิริยะของนักบวช นั่นแหละคือความมีดีและภาวภูมิใจของเรา ดูตัวอย่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นหลัก ความเป็นใหญ่เป็นโต ใคร ๆ ก็ปรารถนากันทั้งนั้น ละแม้กระทั่งทรัพย์ อ้อม ๆ และชีวิตเพื่อความเป็นใหญ่เป็นโต แต่พระองค์ทรงสะสมความเป็นใหญ่เป็นโต ทรงเคยเป็นถึงพระเจ้าจักรพรรดิ* แต่ในที่สุด ก็เสด็จออกบวช แปลว่า เทศนาบวชเหนือกว่าทุก ๆ เพศภาวะ นี่คือสิ่งที่เราควรจะปีติและภาวภูมิใจ ถ้าคิดตรงนี้ไม่ออก ทำงานพระศาสนายาก การบวชก็ไม่มีความสุข ถ้าคิดตรงนี้ออก สุขทุกคืนทุกวันเลย บวชเป็นพระ-เณรนี้สุขดีที่หนึ่งเลย สุขมาก สุขทุกคืน สุขทุกวัน หลังจากสุข สิบตำก็สุข สุขสองเวลาที่หลังบวชกับสิเมตตา หายใจเข้าให้สุข หายใจออกก็สุข ......................... *ในอดีตชาติ พระพุทธองค์ทรงเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ มาหลายภพหลายชาติ แล้วพระองค์ทรงสะสมสมบัติราชสมบัติที่ทรงครองด้วยเสด็จออกบวช และแม่โมกขาวนี้เป็นเจ้าชายสิทธัตถะ พระองค์ทรงสะสมสมบัติจักรพรรดิ์ที่กำลังจะได้เป็นใน 7 วัน แล้วเสด็จออกบวช โดยไม่มีความอาลัยในสมบัติ จักรพรรดินั้นเลย เพราะพระองค์คุณค่าของการบวชว่า มีค่าเกินสมบัติจักรพรรดิหรือสมบัติ ๆ ทั้งปวง