การทำสมาธิเพื่อความสุขและความเจริญ เหล่ากอสมณะ พิมพ์ครั้งที่ 2 หน้า 172
หน้าที่ 172 / 177

สรุปเนื้อหา

การทำสมาธิเป็นการฝึกจิตใจที่ช่วยให้เกิดความสงบสุข เมื่อเลิกนั่งสมาธิ ควรตั้งใจที่ศูนย์กลางกายในทุกอิริยาบถ เช่น ยืน เดิน นอน โดยให้ความสนใจไปที่การบริกรรมภาวนาและนิ่งถึงนิมิตต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น หากนิมิตหายไปไม่ต้องตามหา เพราะหากถือมั่นฝึกทบทวนจิตใจอยู่เสมอ จิตจะสงบและกลับมาได้ใหม่ การปฏิบัติตนตามหลักศีลธรรม จะช่วยส่งเสริมให้ชีวิตดีขึ้น ทั้งในชาตินี้และชาติหน้า เนื้อหานี้ได้รับการแนะนำต่อมนุษยชาติ โดยมุ่งเน้นการแผ่ขยายความรู้เพื่อสร้างสันติสุขอย่างไม่จำกัดเชื้อชาติและศาสนา

หัวข้อประเด็น

-การทำสมาธิ
-ศูนย์กลางกาย
-การพัฒนาตนเอง
-ความสุขและความเจริญ
-การบริกรรมภาวนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

4. เมื่อเลิกจากนั่งสมาธิแล้ว ให้ตั้งใจไว้ที่ศูนย์กลางกายที่เดียว ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถใดก็ตาม เช่น ยืน เดิน นอน หรืออั่ง อย่างฐาน ที่ตั้งจิตไปไว้ที่อื่นเป็นอันขาด ให้ตั้งใจบริกรรมภาวนา พร้อมกับนิ่งถึง บริการนิมิตเป็นดวงแก้ใสควับคู่ตลอดไป 5. นิยมิต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น จะต้องน้อมไปตั้งไว้ที่ศูนย์กลางกาย ทั้งหมด ถ้านิมิตเกิดขึ้นแล้วหายไป ก็ไม่ต้องตามหา ให้วกนานาประคอง ใจต่อไปตามปกติ ในที่สุดจิตสงนิยายอมปรากฏขึ้นใหม่อีก การฝึกสมาธิน้องต้นท่าที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ ย่อมเป็นปัจจัย ให้เกิดความสุขได้ เมื่อชักชอบปฏิบัติอยู่เสมอ ๆ ไม่ทอดทิ้งจนได้ ดวงปฐมรคจะแล้ว ก็ให้มันประคองดวงปฐมรคดินนั้นไว้ตลอด ชีวิต ดำรงตนอยู่ในศีลธรรมอันดี ย่อมเป็นหลักประกันได้ว่า ได้พี่ของ ชีวิตที่ถูกต้องดีงาม ที่จะส่งผลให้เป็นผู้มีความสุข ความเจริญทั้งในภาพ ชาตินี้และภาคชาตินหน้า หากสามารถแนะนำวิธีทำสมาธินี้ต่อ ๆ กันไป ขยายไป ยังเหล่ามนุษยชาติอย่างไม่จำกัดเชื้อชาติ ศาสนา และเผ่าพันธ์ สันติสุข อันไพบูลย์ที่ทุกคนใฝ่ฝันก็อ่มบังเกิดขึ้นอย่างแน่นอน 170 / หมวดสมาธิ=1
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More