ข้อควรระวังในการฝึกสมาธิ เหล่ากอสมณะ พิมพ์ครั้งที่ 2 หน้า 171
หน้าที่ 171 / 177

สรุปเนื้อหา

การฝึกสมาธิเป็นกระบวนการที่ต้องใช้เวลาและความตั้งใจ การใช้กำลังในการฝึกอาจทำให้เสียสมาธิ ควรทำใจให้เป็นกลางและไม่เร่งรีบในการเห็นผล การฝึกสมาธิควรเน้นที่การพัฒนาสติในขั้นตอนต่างๆ โดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการกำหนดลมหายใจ ซึ่งจะช่วยให้เข้าสู่ธรรมภายในได้อย่างมีประสิทธิภาพ

หัวข้อประเด็น

-ข้อควรระวังในการฝึกสมาธิ
-การใช้กำลังกาย
-การไม่เร่งรีบในการเห็นผล
-การทำใจเป็นกลาง
-การฝึกสมาธิเพื่อเข้าสู่ธรรมภายใน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ข้อควรระวัง 1. อย่าใช้กำลังกาย คือ ไม่ใช้กำลังใด ๆ ทั้งสิ้น เช่น ไม่บีบกล้ามเนื้อท้อง เพื่อให้เหนี่ยวนำไว้เร็ว ไม่รีบแขนไม่รีบกล้ามเนื้อหน้าท้องไม่รีบตัว ฯลฯ เพราะการใช้กำลังตรงส่วนใดของร่างกายก็จะทำให้จิตเคลื่อนจากศูนย์กลางกายไปสู่อันนั้น 2. อยาให้เห็น คือ ทำใจให้เป็นกลาง ประคองสติ มีให้ผลจากบริกรามวาณาและบริกรรมมโนมิค ส่วนจะเห็นมโนมิตเมื่อได้นั้นอย่าเก่งกล ถึงเวลาแล้วอิ่มเห็นเอง การบังเกิดของดวงมิตี้นัน อปมาเสมอการขึ้นและตกของดวงอาทิตย์ เราไม่อาจจะเร่งเวลาได้ 3. อย่ากังวลถึงการกำหนดลมหายใจเข้าออก เพราะการฝึกสมาธิ เพื่อให้เข้าสู่ธรรมภายใน อาศัยการนึกถึง “อโลกภสิณ” คือ สติลักษณะว่าเป็นบพเบื้องต้น เมื่อฝึกสมาธิเข้าถึงดวงปฐมมรรคแล้ว ฝึกสมาธิต่อไป ผ่านกายมนุษยะละเอียด กายทิพย์ กายรูปพรหม ภายอรูป-พรหม จนกระทั่งเข้าสู่ธรรมภายในแล้ว จึงเจริญวิปัสสนาในภายหลัง ดังนั้นไม่มีความจำเป็นต้องกำหนดลมหายใจเข้าออกแต่ประการใด </s>
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More