การเดินทางสู่ความสงบที่วัดพระธรรมกาย : หน้า 43/88

เข็ดวัดนี้ฝังใจนานถึง ๒๐ ปี 66 ศิรินทร์พร เมนะเนตร ผู้จัดการบริษัท ดี-ริช กรุ๊ป จํากัด รู้สึกวัดนี้เป็นพุทธพาณิชย์มากๆ ไม่อยากมา...กลัวต้องทำบุญจนหมดตัว เราไปทำบุญวัดป่ากันดารๆ ปลื้มมากกว่า มีคนมาชวนติดจานดาวเทียม เพื่อถ่ายทอดธรรมะมาที่บ้านเหมือนกัน แต่รับมาเพราะเกรงใจ เราเลยดองจานไว้อย่างนั้น...ไม่ยอมติดอยู่เป็นปี... รู้สึกเข็ดวัดนี้มาตั้งแต่เด็ก 9 ตั้งแต่เด็ก เพราะพี่สาวชอบพามาวัดด้วยทุกครั้ง ตอนนั้นเรียนอยู่ ป.๕ ได้ตังค์ ค่าขนมวันละ ๑๕ บาท พอเขาทำบุญกัน เราเลยต้องทำด้วย พอกลับไปบ้าน ตังค์ หมดเกลี้ยงทุกที เป็นอย่างนี้บ่อยๆ จนเราปฏิเสธไม่ยอมมาวัดกับพี่สาวอีกเลย นับจาก นั้นจึงปิดกั้นตัวเองและแอนตี้วัดมาโดยตลอด พอเราโตเป็นผู้ใหญ่ ก็ได้ข่าววัดในทางที่ ไม่ดีอีก เลยยิ่งฝังใจว่าวัดนี้เป็นวัดพุทธพาณิชย์ แล้วที่สำคัญคนในครอบครัวเราส่วน ใหญ่ก็ไม่มีใครชอบวัดพระธรรมกายเลย เขาจะชอบไปวัดป่าที่กันดาร ๆ เพราะรู้สึกว่า ทำบุญกับวัดจนๆ แล้วปลื้มกว่า เป็นอย่างนี้นานถึง ๒๐ ปี จนชีวิตเราเข้าสู่วิกฤติเจอ ปัญหาหลายด้าน ทั้งด้านงาน ด้านเงิน จนมีคนมาชวนเราให้เข้าวัดพระธรรมกาย ชวนบ่อยมาก แต่เราก็คิดในใจว่ายังไงๆ เสีย...เราก็ไม่มาหรอกวัดนี้ ไม่อยากโดนเรี่ยไร จนหมดตัว เราจึงหาทางออกให้กับชีวิตโดยการไปบวชชี ถือศีลอยู่วัดต่างจังหวัดแทน บวชอยู่ ๑๒ วัน จนได้คิดว่า ชีวิตแท้จริงแล้วเราไม่ต้องการอะไรมาก ขอเพียงความ สมถะเรียบง่าย เราก็มีความสุขแล้ว ช่วงนั้นใจสงบขึ้นมาก มานั่งคิดว่า เราน่าจะหาที่ สักแห่งที่ไม่ไกล สะดวกต่อการเดินทาง ไว้เพื่อให้เรามานั่งสมาธิบ่อยๆ ให้จิตใจสงบ ก็น่าจะดี ซึ่งเราก็มองหาหลายที่ ก็เลยลองมาดูที่วัดพระธรรมกาย พอมาถึงก็คิดว่า สถานที่เป็นของใครก็ได้ แต่ใจเป็นของเรา ตอนนั้นแอบมาคนเดียว พอมาก็ไม่ยอมไป นั่งเข้ากลุ่มกับใครเลย เราหาที่แอบนั่งสมาธิในมุมสงบส่วนตัวของเราเอง เพราะกลัว คนมาเรี่ยไรมากๆ ทำอย่างนี้อยู่ ๔ อาทิตย์ ก็เริ่มสังเกตอะไรต่างๆ และสัมผัสได้ถึง บรรยากาศอันสงบของวัดนี้ ผู้คนที่นี่จิตใจดี พูดจาเพราะ ห้องน้ำสะอาด คือมาวัดนี้ แล้วรู้สึกปลอดภัย สงบ ทั้งๆ ที่การมาตอนนั้นก็ไม่ได้ศรัทธาอะไรเลย