การฝึกสมาธิและการตั้งจิตที่ศูนย์กลางกาย
…ล้วหายไป ก็ไม่ต้องตามหา ให้
ภาวนาประคองใจต่อไปตามปกติในที่สุดเมื่อจิตสงบ นิหิตย่อมปรากฏขึ้นใหม่อีก
การฝึกสมาธิบ่อ่งต้นเท่าที่กล่าวมาทั้งหมดนั้น ย่อมเป็น
ปัจจัยให้เกิดความสุขได้ เมื่อซักซ้อมปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอ …
เมื่อเลิกจากนั่งสมาธิให้อยู่ที่ศูนย์กลางกาย ตั้งเจตนาไม่เปลี่ยนที่ตำแหน่งจิตใจ เพื่อรักษาสุขใจจากนิหิตที่เกิดขึ้นในความตั้งใจต่าง ๆ ผ่านการบริกรรมภาวนาอย่างสม่ำเสมอ การฝึกนี้จะนำไปสู่ความสุขและการเจริ