Mobile Versionกราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
คุณแม่ของลูก เกิดในครอบครัวคนจีนที่ค่อนข้างลำบาก คุณแม่ได้พบกับ คุณพ่อ เมื่อปี พ.ศ.2515 ท่านพาคุณพ่อมาแนะนำให้ครอบครัวรู้จัก แต่ทุกคนในครอบครัวของคุณแม่ไม่ชอบคุณพ่อเลย เพราะคุณพ่อเป็นคนไทย ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ และยังดูท่าทางเป็นนักเลง แต่ด้วยความรักที่คุณแม่มีให้คุณพ่อ ท่านไม่ฟังเสียงคัดค้านจากพี่น้องคนใด ยอมมาลำบากกับคุณพ่อเพียงลำพัง แล้วคุณแม่ก็ย้ายมาอยู่กับครอบครัวของคุณพ่อที่จังหวัดนครราชสีมา ในขณะนั้น คุณพ่อของลูก มีอาชีพรับราชการครู สอนอยู่ที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งปี พ.ศ.2516 คุณแม่ตั้งท้องลูกคนแรก พี่ชายของคุณแม่เห็นว่า คุณแม่ยังมีฐานะครอบครัวไม่มั่นคง กลัวว่ามีลูกแล้วจะยิ่งลำบากมากขึ้น จึงบังคับให้คุณแม่ทำแท้ง แต่คุณแม่ไม่ยอม จนตั้งท้องได้ 5 เดือน คุณแม่เห็นว่าครอบครัวยังไม่พร้อมจริงๆ คุณแม่จึงจำใจต้องไปทำแท้ง ปรากฏว่าเด็กที่ทำแท้งไปเป็นเด็กผู้ชาย คุณแม่รู้สึกเสียใจมาก เมื่อฐานะทางครอบครัวเริ่มดีขึ้นแล้ว ท่านจึงมีลูกสาว 2 คน คือ ลูก และน้องสาวคุณแม่ได้วางแผนที่จะสร้างครอบครัวที่อบอุ่น แต่ขณะเดียวกันคุณพ่อก็ยังคงดื่มเหล้าและเจ้าชู้อยู่เป็นประจำ ทำให้คุณแม่รู้สึกทุกข์ใจตลอดมา ตลอดระยะเวลา 10 กว่าปีที่อยู่ด้วยกัน คุณแม่จะเข้าห้องพระอธิษฐานจิต ขอให้คุณพ่อกลับตัวเป็นคนดี ได้เข้าวัดปฏิบัติธรรม ถึงขนาดยอมอธิษฐานขอให้อายุของท่านสั้นลงก็ได้ หากบุญนี้จะทำให้คุณพ่อได้เข้าวัดเป็นคนดีจนกระทั่งปลายปี พ.ศ.2528 ครอบครัวของเราก็ได้รู้จักวัดพระธรรมกายเป็นครั้งแรก เพราะได้ชมรายการโทรทัศน์ช่อง 11 พบโฆษณาเชิญชวนให้มาอยู่ธุดงค์ปีใหม่ พ.ศ.2529 คุณพ่อก็รู้สึกสนใจมาก เตรียมตัวที่จะมาอยู่ธุดงค์เป็นอย่างดี และมีความหวังอยู่ในใจว่า การมาอยู่ธุดงค์ครั้งนี้จะเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตของท่านให้ดีขึ้นได้ ให้เป็นเส้นทางชีวิตที่สว่างไสวและแล้ว ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของคุณพ่อก็มาถึง เมื่อคุณพ่ออยู่ธุดงค์จนครบ 7 วัน ลูกยังจำวันที่คุณพ่อกลับจากธุดงค์ได้ ท่านแต่งกายในชุดขาวล้วน มือหนึ่งถือกระเป๋าเสื้อผ้า อีกมือหนึ่งก็แบกกลด เดินเข้าบ้านมาด้วยท่าทางที่ใจเย็น แล้วคุณพ่อก็บอกกับคุณแม่ด้วยประโยคแรกว่า “ผมจะเลิกดื่มเหล้า เลิกสูบบุหรี่ ตลอดชีวิต” คุณแม่ดีใจมาก เพราะเป็นสิ่งที่คุณแม่ปรารถนาและตั้งจิตอธิษฐานมานับ 10 ปีจากนั้น คุณพ่อก็เอาบุญจากการอยู่ธุดงค์มาฝาก สอนให้คุณแม่และลูกๆ รู้จักการอนุโมทนาบุญ แล้วคุณพ่อก็นำกลดออกมาแขวนที่หลังบ้าน ท่านสอนให้ลูกๆ และคุณแม่ ฝึกสมาธิ(Meditation)ตามแนววิชชาธรรมกาย เย็นวันนั้นเป็นวันที่ครอบครัวของลูกมีความสุขมาก นับตั้งแต่วันนั้นครอบครัวของเราก็มาวัดทุกวันอาทิตย์ต้นเดือนหลังจากคุณแม่เข้าวัด ท่านได้ทำบุญสร้างองค์พระให้กับลูกชายที่ได้ทำแท้งไป โดยอธิษฐานขณะนั่งสมาธิให้เขามาบอกว่า “จะให้ใส่ชื่ออะไรในการสร้างองค์พระ” ก็ปรากฏชื่อในศูนย์กลางกายว่า “ภานุ” ที่สะกดด้วย “น” แต่ภานุคำนี้ไม่มีความหมาย คุณแม่จึงเขียนให้ใหม่ลงในใบสร้างองค์พระว่าชื่อ “ภาณุ” สะกดด้วย “ณ” แปลว่า “แสงสว่าง” แต่เมื่อไปทำบุญ ปรากฏว่า ใบอนุโมทนาบัตรพิมพ์ชื่อออกมาเป็น “ภานุ” คุณแม่รู้สึกประหลาดใจมากปี พ.ศ.2532 คุณแม่และน้องชาย ร่วมกันเปิดบริษัทฯขายเครื่องใช้สำนักงาน ในช่วงแรกกิจการรุ่งเรืองมาก จึงตัดสินใจเปิดบริษัทฯขายคอมพิวเตอร์ขึ้นอีกบริษัทฯหนึ่ง โดยนำบ้านไปจำนองธนาคาร นำเงินมาลงทุนในธุรกิจครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งหนึ่งน้องชายของคุณแม่นำไปใช้เป็นส่วนตัวต่อมาเกิดภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ ธุรกิจของคุณแม่จึงมีปัญหา ท่านจึงตัดสินใจค่อยๆปิดกิจการลงทีละบริษัทฯ ช่วงนั้นคุณแม่เครียดเรื่องหนี้สินมาก สุดท้ายจึงตัดสินใจปิดกิจการลงทั้งหมด ในขณะที่ยังคงมีหนี้สินที่จะต้องใช้คืนอยู่ แล้วเริ่มต้นเปิดร้านขายดอกไม้ และของชำร่วย ตามที่คุณแม่ถนัด แต่ก็เป็นงานที่คุณแม่เหนื่อยมาก เพราะต้องใช้ฝีมือและต้องทำเองทั้งหมดสำหรับตัวลูกเอง หลังจากจบการศึกษาในปี พ.ศ.2542 แล้ว ได้ตัดสินใจเข้ามาสร้างบารมีในองค์กร เส้นทางการสร้างบารมีของลูก เริ่มไม่ค่อยจะราบเรียบ เมื่อโรคภัยสารพัดได้เข้ามาเบียดเบียน ทำให้กำลังกายของลูกถดถอย ลูกเป็นภูมิแพ้ ตั้งแต่อายุ 10 ขวบ จมูกบวมหายใจเข้าไม่สะดวกต่อมา กระเพาะอาหารและลำไส้ก็อักเสบ ถ่ายเป็นเลือดอยู่บ่อยครั้ง เลือดออกซึมๆอยู่ข้างในลำไส้บ้าง ออกเป็นเลือดสดๆบ้าง ทำงานหนักหน่อย ท้องก็ร้อนอักเสบ แล้วเลือดก็จะออกตามมา ลูกหมดแรงอ่อนเพลียและเวียนศีรษะอยู่เป็นนิจ หมดแรงชนิดที่ทำอะไรแทบไม่ได้ พยายามจะฮึดสู้และทำท่าทางแข็งแรง แต่ยิ่งฝืนไปก็เหมือนการนำแรงในอนาคตมาใช้ วันต่อๆมาจะเพลียไปมากกว่าเดิมเสียอีก หมดแรงทั้งร่างกายและกำลังสติปัญญาเลยค่ะการสร้างบารมีของลูก จึงเริ่มต้องทำไปพักไป แม้ทำอะไรได้ไม่เต็มที่ ลูกก็ไม่คิดยอมแพ้ ลูกขอสู้เพื่อจะได้สร้างบารมีติดตามพระเดชพระคุณหลวงพ่อและหมู่คณะให้ได้ตลอดไปเจ้าค่ะ นอกจากนี้ก็ยังเป็นโรคปวดข้อเท้าอยู่เสมอ และที่น่ารำคาญมาก คือ โรคที่มาใหม่ไฟแรงค่ะ คือ คันค่ะ คันกันตั้งแต่หัวจรดเท้า คันจนนอนไม่หลับต้องตื่นมาเกาอย่างเป็นทางการ มีรอบเที่ยงคืนและรอบตีสาม เป็นต้นพระอาจารย์รูปหนึ่ง ท่านเคยเป็นหัวหน้างานของลูก ท่านมีอาการป่วยคล้ายตัวลูกแต่หนักกว่าลูกมาก ท่านเล่าว่า เริ่มจากการเป็นภูมิแพ้ แพ้แทบทุกอย่าง ตั้งแต่อาหาร ฉันผิดก็คัน ผื่นขึ้น แพ้ฝุ่น แพ้เชื้อรา แพ้อากาศ หายใจไม่ค่อยออก แน่นหน้าอก หาหมอเท่าไหร่ก็ไม่หาย อาการก็หนักขึ้นเรื่อยๆ จนเป็นไซนัส จมูกข้างหนึ่งมีเนื้องอกบวมปิด 90 กว่าเปอร์เซ็นต์คุณหมอตัดสินใจที่จะผ่าตัดโดยใช้แสงเลเซอร์ การผ่าตัดในครั้งนั้น เป็นการผ่าตัดที่สร้างความเจ็บปวดทรมานมากที่สุดในชีวิตของท่าน เพราะต้องผ่าตัดสด เนื่องจากเป็นการผ่าตัดที่อาจจะลึกจนถึงเส้นประสาท คนไข้จึงจำเป็นที่จะต้องรู้สึกตัว แพทย์ใช้แสงเลเซอร์เข้าไปเผาชิ้นเนื้อ มีควันและกลิ่นเหมือนการย่างเนื้อ เจ็บที่สุดในชีวิต น้ำตาไหลพรากๆ นึกอะไรไม่ออกเลยจนท่านได้คิดว่า เราต้องรีบขวนขวายในบุญอย่างสุดชีวิต เพราะเมื่อเวลาที่เราเจ็บจริงๆ ความเจ็บได้ดึงใจเราออกจากศูนย์กลางกายไปจนหมดสิ้น หลังการผ่าตัด ยังคงมีเลือดออกอีก 2 วัน กลับมาจากการผ่าตัดก็กินยาต่อ และคิดว่า ตนเองหายดีแล้ว ก็มาทำงานที่ไม่เหมาะกับสภาพร่างกายยาที่ฉันก็มีฤทธิ์แรงมาก จึงกัดกระเพาะจนเลือดออกทั้งในกระเพาะ และลำไส้ กระเพาะอาหารอักเสบเป็นแผล เลือดออกตรงเส้นเลือดใหญ่ ฉันอะไรก็อาเจียนออกมา ต้องค่อยๆเริ่มจากการฉันน้ำข้าว รักษามา 2 ปี ทรมานมาก เวลากลางคืนต้องตื่นมาชงอะไรฉันทุก 45 นาที เพราะปวดท้องมาก เวลาจะจำวัดก็มีร้อยแปดกระบวนท่า ขยับซ้ายขยับขวา เพื่อหาท่าที่เจ็บปวดน้อยที่สุดถ้าคืนไหนหาท่าที่ลงตัวไม่ได้ ก็ต้องตื่นขึ้นมาเดินตรวจตราตึกสงฆ์ตลอดทั้งคืน หลับๆตื่นๆอยู่ทุกวัน ลำไส้ก็ทำงานแปรปรวนบิดตัวผิดปกติ และเนื่องจากกระเพาะอาหารและลำไส้ทำงานไม่สมบูรณ์ การดูดซึมจึงไม่ดี เรี่ยวแรงก็ไม่ค่อยจะมี อ่อนเพลียเป็นที่สุดปัจจุบัน อาการของโรคกระเพาะและลำไส้ดีขึ้นมากแล้ว แต่ภูมิต้านทานในร่างกายต่ำมาก ปอดติดเชื้อได้ง่าย ต้องฉันยาที่กดประสาท ซึ่งทำให้มึนงง ขณะที่ยาออกฤทธิ์จะจำอะไรไม่ได้ แต่แม้ว่าจะทรมานเจ็บปวดสักปานใดก็ตาม ท่านก็ไม่เคยคิดจะก้าวถอยหนีคุณครูไม่ใหญ่เลยสักก้าวเดียว กลับมีกำลังใจมุ่งมั่น ขออยู่สู้เคียงบ่า สร้างบารมีกับคุณครูไม่ใหญ่ตลอดไปคุณปู่ของลูก ทำงานไปรษณีย์ หลังเกษียณอายุแล้ว ได้เป็นมัคทายกอยู่ที่วัดใกล้บ้าน ก่อนเสียชีวิตคุณปู่รู้สึกเบื่อหน่ายชีวิตอยากตาย เพราะร่างกายเริ่มไม่แข็งแรง ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ต่อมาอีกหนึ่งเดือนคุณปู่ก็เสียชีวิตสมใจปรารถนา เสียชีวิตเมื่ออายุ 85 ปี ด้วยโรคชราคุณย่าของลูก เป็นคนจิตใจดี มีเมตตา จึงเป็นที่รักของทุกๆคน คุณย่ามีอาชีพเป็นแม่บ้าน ต้องเลี้ยงดูบุตรถึง 6 คน ในช่วงที่ลูกๆทุกคนต้องเรียนหนังสือ คุณปู่-คุณย่าจึงต้องหารายได้เสริมด้วยการต้มเหล้าเถื่อนขาย ภายหลังเมื่อส่งลูกๆเรียนจนสำเร็จ จึงได้เลิกอาชีพนี้ คุณย่าป่วยเป็นโรคมะเร็งที่มดลูกอยู่ถึง 15 ปี และเสียชีวิตลงเมื่ออายุ 65 ปีลูกขอความเมตตาพระเดชพระคุณหลวงพ่อตอบคำถามดังนี้เจ้าค่ะ1. ลูกชายที่คุณแม่ได้ทำแท้งไป เขาได้รับบุญที่อุทิศไปให้หรือไม่ ตอนนี้มีสภาพเป็นอย่างไร เขามาบอกให้คุณแม่ทราบว่าเขาชื่อ “ภานุ” นี่เป็นเรื่องจริงหรือไม่ ชื่อนี้จะติดตามตัวเขาตลอดไป หรือเป็นเพียงสื่อในการรับบุญที่อุทิศไปให้เท่านั้นคะ2. บุญใด กระตุ้นให้คุณพ่อพลิกชีวิตกลับมาเป็นคนดี และได้เข้าวัดพระธรรมกาย คุณพ่อ-คุณแม่เคยสร้างบารมีมากับหมู่คณะอย่างไรบ้างคะ และท่านทั้งสองเคยสร้างบุญร่วมกันมาอย่างไรคะ3. การที่คุณแม่อธิษฐานจิตให้คุณพ่อได้เข้าวัด โดยยอมแลกกับอายุของท่าน การอธิษฐานอย่างนี้ จะทำให้คุณแม่อายุสั้นลงจริงหรือไม่ และจะมีวิธีการแก้ไขอย่างไร เพราะตอนนี้คุณแม่อยากอยู่สร้างบารมีกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อไปนานๆ ค่ะ4. ครอบครัวของลูก มีภาระหนี้สินมากมาย ทั้งหนี้ส่วนที่นำมาลงทุนในการค้า และส่วนที่น้องชายของคุณแม่ไปขอยืมมา แต่คุณแม่ต้องรับภาระในการใช้หนี้แต่เพียงผู้เดียวเป็นเงินหลายล้านบาท คุณแม่มีวิบากกรรมใด จะแก้ไขอย่างไรให้หนี้สินหมดไปอย่างรวดเร็ว จะได้สร้างบารมีได้อย่างเต็มที่เต็มกำลัง ไม่มีห่วงกังวลใดๆ คะ5. คุณปู่และคุณย่าของลูก ท่านทั้งสองตายแล้วไปอยู่ที่ไหน มีสภาพเป็นอย่างไร ได้รับบุญที่อุทิศไปให้หรือไม่ มีข้อความใดฝากมาถึงบ้างคะ6. การที่ลูกป่วยเป็นโรคภูมิแพ้ หายใจลำบาก กระเพาะอาหารและลำไส้อักเสบ ถ่ายเป็นเลือด ปวดข้อเท้าและคัน เป็นเพราะวิบากกรรมใด ลูกจะมีโอกาสหายหรือไม่ จะต้องทำอย่างไรจึงจะแก้ไขวิบากกรรมนี้ให้หมดไปได้คะ และในปัจจุบันลูกควรจะดูแลสุขภาพ และรับบุญในองค์กรอย่างไรดี จึงจะสร้างบารมีในระยะยาวได้อย่างมีความสุขคะ7. ลูกเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไรคะ มีผลการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างไรบ้างคะ และลูกมีผังการสร้างบารมีตามติดหมู่คณะและติดตามพระเดชพระคุณหลวงพ่อหนาแน่นหรือไม่คะ8. น้องสาวของลูกมีอาชีพเป็นหมอ เธอจะมีโอกาสจะได้เข้ามาสร้างบารมีในองค์กรหรือไม่คะ อดีตชาติเธอเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไรคะ เธอมีผังที่จะประพฤติพรหมจรรย์หนาแน่นหรือไม่คะ9. พระอาจารย์เป็นภูมิแพ้ ปวดท้องมาก ปอดติดเชื้อ ท่านมีวิบากกรรมมาอย่างไร จะมีวิธีการแก้ไขอย่างไรให้สุขภาพแข็งแรง อายุขัยยืนยาว สร้างบารมีได้อย่างมีความสุข และในอดีตชาติท่านสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร มีหน้าที่อะไรในหมู่คณะคะ มีผลการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างไรบ้างคะ10. น้องสาวของพระอาจารย์ ปัจจุบันเพิ่งเข้ามาเป็นบุคลากรใหม่ของวัด เธอเคยสร้างบารมีมากับหมู่คณะอย่างไร เธอมีผังที่จะได้บวชเป็นพระในอนาคตหรือไม่คะ และในอดีตมีความเกี่ยวข้องกับพระอาจารย์ที่ทำงานที่เดียวกันกับลูกอย่างไร จึงได้มาเป็นพี่น้องกันและเป็นกัลยาณมิตรให้กันคะกราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ทีแล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ1. ลูกชายของคุณแม่ที่ถูกทำแท้งนั้น ไปเกิดใหม่แล้ว และถูกทำแท้งอีกรอบ
- แล้วก็ไปเกิดเป็นมนุษย์แล้วไม่อาจรับบุญได้ และก็ไม่ได้มาบอกคุณแม่ว่าชื่อ “ภานุ” เป็นเรื่องจิตนิวรณ์ของคุณแม่เอง ส่วนการสะกดผิดนั้น ก็เป็นเรื่องบังเอิญมาพ้องกันเท่านั้น
- ชื่อนี้ก็แค่เป็นสื่อ ที่สมมุติเอาไว้ใช้ในการเรียก เพื่ออุทิศบุญไปให้
2. คุณพ่อพลิกชีวิตกลับมาเป็นคนดี และเข้าวัดพระธรรมกายได้ในเวลาต่อมา เพราะบุญเก่าที่เคยทำมากับหมู่คณะ และแรงอธิษฐานจิตของคุณแม่มารวมส่งผล
10. น้องสาวของพระอาจารย์ เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา โดยพุทธันดรที่ผ่านมา ได้เป็นกุลธิดา เป็นน้องสาวของพระอาจารย์มาเมื่อพุทธันดรที่แล้วด้วย ได้เบื่อหน่ายชีวิตในการครองเรือน ดังนั้นจึงได้อธิษฐานจิตว่า “ชาติต่อไป ขอให้ได้สร้างบารมี ประพฤติพรหมจรรย์”
http://goo.gl/yjcbL
พิมพ์บทความนี้
