การให้ทานและผลของบุญ : หน้า 21/90

66 “ ทานอันบุคคลให้แล้วในบุญเขตใด เป็นทานมีผลมาก บุคคล พึงเลือกให้ทานในบุญเขตนั้น... พืชแม้เล็กน้อยที่บุคคลหว่านลง ในนาดี เมื่อฝนหลั่งสายน้ำถูกต้องตามกาล ผลก็ย่อมยังชาวนาให้ ยินดีได้ ฉันใด เมื่อสักการะแม้เล็กน้อย ที่ทายกถวายในเหล่าท่าน ผู้มีศีล ผู้มีคุณ ผู้คงที่ ผลก็ย่อมยังทายกให้ยินดีได้ ฉันนั้น” (ขุ. ) 8/1 ผืนดินที่มีแร่ธาตุอุดมสมบูรณ์ เป็นที่ลุ่ม มีฝนฟ้าตกถูกต้องตามฤดูกาล เป็นสิ่งที่ชาวนา ต้องการ เพราะจะทำให้การไถหว่านได้ผลเต็มเม็ด เต็มหน่วย ในทำนองเดียวกัน การสร้างบุญให้ถูก เนื้อนาบุญเป็นสิ่งที่บัณฑิตปรารถนา เพราะการ หว่านไทยทานลงในเนื้อนาบุญ จะเป็นทางมาแห่ง มหากุศลอันยิ่งใหญ่ไม่มีประมาณ จะส่งผลให้ได้ มหาสมบัติใหญ่ทั้งมนุษย์สมบัติ ทิพย์สมบัติ และ นิพพานสมบัติ การทำทานแต่ละครั้ง หากมีโอกาส ให้เลือกว่า ทำบุญกับใคร และต้องทำอย่างไรถึง จะได้บุญมาก ก็ต้องฉลาดในการเลือก เหมือนการ ลงทุนที่ได้กำไรมากเพราะฉลาดในการลงทุน ใน ทักขิณาวิภังคสูตรได้กล่าวเอาไว้ว่า “บุคคลให้ทาน ในสัตว์เดรัจฉานได้อานิสงส์ ๑๐๐ ชาติ ให้ทานใน ผู้ทุศีลจึงหวังผล ๑ พันชาติ ให้ทานในปุถุชนผู้มีศีล พึงหวังผล ๑ แสนชาติ ให้ทานในบุคคลผู้ปราศจาก ความกำหนัดในกามพึงหวังผลแสนโกฏิเท่า ให้ทาน ในท่านผู้ปฏิบัติเพื่อทำโสดาปัตติผลให้แจ้ง จึงหวัง ผลจนนับไม่ได้ ประมาณไม่ได้